მწერალი, ლუკა ბაქანიძე, გვერდზე, Lukrecio Bakanidze , წერს
სამიოდ დღის წინ იყო და აღარ მოვყევი საჯაროდ, დინამიკაში რო არ განვითარდა ამბავი – არც მცემეს არც ვცემე. მოკლედ სახლთან დამხვდნენ, ჩემი აზრით, იმათი ტიპები. რამდენიმე ჩემი სახლის ქვეშ არკაში, რამდენიმე – პირდაპირ, თეთრ ჯიპში. გაგანია სიცხეში ჩამოფხატული ჰუდებით და მოკლედ, რო ვერ გაარჩევ რა. არ მოძრაობენ უბანში ეგეთები, ვცნობ აქაურს და გაღმელს. მანქანა შორიახლოს მივაყენეთ და ვუყურებდი ჯერ, მეთქი რა კამანდაა. როცა მივხვდი, რო ჩემი კარია ამათი ინტერესის სფერო, გადმოვლაგდით და მივაჭერი ეგრევე, და მივაჭერი თუარა ეს არკის კამანდა შეიყარა ჯიპში და მოხიეს. სამხედრო ფორმებით ვიყავით და რავი ვინ ვეგონეთ, არადა სათევზაოდ გახლდით და მაგარ შარის ხასიათზე და ნერვებმოშლილი – თევზი რო წამოვიდა ღამდებოდა უკვე და სანამ ტივტივას ვხედავდი ნახევარი საათი ძლივს მოვასწარი თევზავი. ჰოდა მოკლედ თუ ეს პოსტი ნახეთ იქით, არ გირჩევთ ძმებო. მე ვერც გავიგებ ისე მოგიწევთ ტრავმატოლოგიურში, რამეთუ მოსიძის ქუჩაა პირველი და კარგად გამოცდილი ბასტიონი რუსეთუმეთა დედის@@ვნის საქმეში.
კომენტარები