ჟურნალისტი, გიორგი მგალობლიშვილი:
კომპანიები (შესაბამისად ბიზნესმენები) ეძებენ მონებს, აი ისეთებს, იმდენს და ისეთი ტემპით, რომ ამუშავებენ, საკუთარ ნაოფლარს, ნაწვალებ ორ კაპიკს, რომ სამუშაო პროცესის მიმდინარეობისას თუ გამოუყვანენ წირვას, თორემ დრო თითქმის არ რჩებათ და რათქმაუნდა ამის გამო, მადლობა – უფროსობას.
არა, უმადური არ ვარ, პირიქით, მადლობელი ვარ ყველა იმ დამსაქმებლის, რომელმაც ასე თუ ისე, დააფასა ჩემი შრომა, უბრალოდ, მეტნაკლებად ხელმძღვანელი კადრების შერჩევისას მაინცდამაინც ნეპოტისტურად რომ ხართ განწყობილი ის თქვენი მენეჯერი, წარმოების მმართველი თუ “ათმეთაური” (პირობითად), თავზე რომ გადაიმასქნის, ვაზელინის დოზებს არ იკლებს და ამ დროს საქმის აზრზე არაა, აი მანდ მოგი**ანთ შერჩევის კრიტერიუმები რა….
უამრავ ადგილას მიმუშავია, მყოლია კარგი და (უფრო მეტად) სირთავა ხელმძღვანელები, მეც ვყოფილვარ მცირე ჯგუფების “თავი-კაცი”, მაგრამ უსამართლობა და უპრინციპობა არსად და არასდროს მომითმენია…
ამით რისი თქმა მინდოდა… პატივი ვცეთ მშრომელ, პატიოსან და მონდომებულ ადამიანს, იქნება ის მუშა, დამლაგებელი, სანიტარი, მეეზოვე თუ ფლაერების გამავრცელებელი…
პ.ს. მათხოვრული ხელფასები კიდე ტრ**ში გაიკეთეთ”
კომენტარები