სინდისის პატიმარი, რეზო კიკნაძე ციხიდან წერილს აქვეყნებს და გლდანის ციხის ყოფილი უფროსის დავით გოგობერიშვილის სიკვდილს ეხმაურება:
რა უცნაური ყოფილა, როცა ადამიანი რამდენიმე თვისწინ გყავს ნანახი და იგებ, რომ ცოცხალი აღარაა. არ აქვს მნიშვნელობა მოკლეს თუ თავი მოიკლა, ორივე შემთხვევაში ფაქტია, რომ ამ რეჟიმმა შეიწირა ეს კაცი.
“კარცერში” რაც უმიზეზოდ ჩამიყვანეს,იმის მერე ვამბობდი-მორჩა ციხის დირექტორი ჩემთვის აღარ არსებობსთქო. ბაჩიაშვილის ამბების შემდეგაც ბუნებრივია იგივე დამოკიდებულება მქონდა მისადმი და ახლა თითქოს ვნანობ და გულით დარდით გევსებაო ეგეთი გრძნობა მაქვს.არადა იმ “კარცერის” ამბებამდე საკმაოდ კარგად ვიყავით ბატონ დავით გოგობერიშვილთან . ერთ ვოისში ნათქვამიც მაქვს ახალი ტელევიზორი გვაჩუქა თქო. საკმაოდ ხშირად გვნახულობდა და კითხულობდა ჩვენს ამბებს.სიგარეტის ჩუქება იცოდა ყოველ ნახვაზე და თან აშკარად ეტყობოდა, რომ ყველა ჩვენი სიტყვით გამოსვლა ნანახი ჰქონდა და თავად გვახსენებდა ციტატებს.აი, მაგალითად კლონების ნაწილი მოსწონდა ჩემი სფიჩიდან და ყოველი შეხვედრისას სიცილით მეკითხებოდა-ჰა აბა მერამდენე კლონზე ხარ ასულიო. მეც სიცილით ვპასუხობდი-ახლა აქ რომ ვარ ჩემი ერთ-ერთი კლონი ციხიდან გაქცევის გზებს ეძებს და ფრთხილად იყავი თქო.ორი აზრი არ არის,რომ ბაჩიაშვილისთვისაც დაავალეს იმის თქმა რაც უთხრა და მერეც ისეთი შევიწროვება დაუწყეს, თვითმკვლელობამდე მიიყვანეს.ადრე ვეფხია ყოველ ნახვაზე ეუბნებოდა,რომ სინდისის პატიმრებთან რომ კარგი დამოკიდებულება გაქვს, მაგის გამო თუ გაგსვარეს ან ზეწოლა დაგიწყეს მაშინვე მითხარიო. თუ ზეწოლა დამიწყეს იცოდე მე აქ აღარ ვიქნებიო ესე პასუხობდა.და ის აქ აღარ არის…
09.10.2025
კომენტარები