პოლიტოლოგი, ლევან ლორთქიფანიძე:
სულ მეფიქრება ხოლმე, რომელია ყველაზე დიდი უბედურება, რომელიც თანამედროვე საქართველოს დაატყდა თავს.
ცხადია, თავდაპირველად, მახსენდება: სიღარიბე, ჩაგვრა, ტერორი, ძალადობა, კანონით აკრძალული პროტესტი, ხლისტები ხელისუფლებაში, ჯოფრი ბარათეონი პრემიერ-მინისტრად და ა.შ.
თუმცა, მგონი, არანაკლები უბედურებაა ის ზედაპირულობა, რომლითაც აღბეჭდილია ჩვენი საზოგადოებრივი დისკუსიები.
🔸️ ორი დღეა ხალხი მსჯელობს, ტრამპს რომელი რაკურსიდან სტყორცნა მზერა თანამდებობისთვის შეუფერებელმა, უმეცარმა კაცმა. რა მნიშვნელობა აქვს? სულ რომ მასთან ახლოს მისულიყო, საძილე არტერიაზე ეკოცნა და ეთქვა, “გრასხოპერსთან” შენი თამაში მაქვს ნანახი და ვგიჟდები შენზეო, რამე შეიცვლებოდა?
მიხეილ ყაველაშვილი არაფერს წარმოადგენს, მისი ქოცებსაც ესირცხვილებათ, არავინ არასდროს მას სერიოზულად არ განიხილავს, მხოლოდ სასწაულმა შეიძლება რაიმე წონა მიანიჭოს ამ საწყალ, მასხრად აგდებულ და მისივე პატრონის მიერ მონად მიჩნეულ, საშუალოზე დაბალი რანგის ყოფილ ფეხბურთელს.
🔸️ ზედაპირულობის კიდევ ერთი კვინტესენციაა პაატა ბურჭულაძე.
ჯერ სალომე ზურაბიშვილს დაესხა თავს, რევოლუციას რატომ არ აწყობო, შემდეგ რვა აპრილს თავად უნდა დაეწყო აჯანყება და იმ გადატენილი თოფიდან გაისროლა, რომელშიც პლასტმასის ტყვიაც კი არ იდო, ახლა კი აბსურდს გვთავაზობს – თურმე, ტელეფონებით უნდა ჩავატაროთ ორი არჩევნები, ადგილობრივი და საპარლამენტო…
დე ფაქტო ხელისუფლების არმქონე ძალების მიერ ჩატარებულ არჩევნებს წარმოუდგენლად დიდი ლეგიტიმაცია სჭირდება. აუცილებელია:
– ამომრჩეველთა სულ მცირე 60%-ის მონაწილეობა პარალელურ კენჭისყრაში;
– პოლიტიკური კლასისა და სამოქალაქო საზოგადოების თითქმის სრული მხარდაჭერა.
– პროცესით აღფრთოვანება საერთაშორისო ასპარეზზე.
– კარგად აწყობილი სისტემა: სანდო ადმინისტრაცია, გამართული ტექნოლოგიები.
– დემორალიზებული, დამარცხებისთვის ფსიქოლოგიურად მომზადებული, ავტორიტარულ კლუბშიც კი სერიოზილი თანაგომის გარეშე დარჩენილი დე ფაქტო ხელისუფლება, ხელისუფლების “გუმბარიზაცია” მაინც….ამ პირობების დაკმაყოფილებაც შეიძლება საკმარისი არ აღმოჩნდეს.
ერთი სიტყვით, ახალი იდეების ასე დაბრეხვება, არის დანაშაული. აბსურდის გამოსავლად გამოცხადება არის დანაშაული… თან შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანს, რომ საოპერო მომღერალი ახმოვანებს მასზე უფრო რეპუტაციაშელახული ადამიანების იდეებს. თან ყველას გვახსოვს ამ კაცის წარუმატებელი, სამარცხვინო პოლიტიკური ექსპერიმენტები, არჩევნებამდე ორი დღით ადრე დაშლილი ბლოკითა და ვითომ კვლავ პარტიაში მყოფი, კოჭატკეჩილი ვეზირებით.
კომენტარები