“გილოცავთ მათ, ვინც იცით, რომ სიკვდილს ნადვილად გადავრჩით” – ლიკა გამრეკელი

2012 წლის 1 ოქტომბერი, მახსოვს სერი ამინდი იყო, დილის 6ზე ერთი კორპუსის წინ გველოდებოდა 7-10 მანქანა თითო-თითოდ ჩავსხედით გოგოები და ბიჭები, ყველა ღამენათევი. ვერცერთი ვერ ვაცნობიერებდით ბოლომდე, რა გველოდა წაგების შემთხვევაში, მიჩვეულები ცემა-ტყეპას, დაჭერებს, სისხლიან ერთმანეთს, წავედით არჩევნებზე. მე ძველი ორთაჭალის ციხეში ვაკვირდებოდი არჩევნებს, სადაც ადმინისტრაცია იჯდა.

დაახლოებით საღამოს 7საათზე დამირეკა ჯაბა ვაზაგაშვილმა და გილოცავო ყვიროდა, მე საარჩევნო უბანზე დაძაბული რა დროს მოლოცვაა ხო არ გაგიჟდითქო, ჩემი არ სჯერაო და მიაწოდა ტელეფონი იური ბიძიას და მესმის “მამიიი მოვიგეეთ”! ეს იყო დასაწყისი მთელი ერის ზეიმის, ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით! მახსოვს მანქანის კოლონები და ფანჯრებზე მსხდომი ახალგაზრდები, პირველი სადაც წავედით მთელი სამეგობრო გლდანის ციხე იყო, ყველგან შუქები თუ სანთლები ენთო და ჩვენ შეძახილებით და სიგნალებით ვახარეთ გადარჩენა პატიმრებს. დილით მოვედი სახლში სამი ღამის უძინარი სულ სველი შამპანიურით და უზომო იმედით რომ ახალი სამართლიანი ცხოვრება მოვიდა. მერე რაც მოხდა და ხდება ყველამ ვიცით, არ დადგა ნათელი და სამართლის აღმსრულებელი მომავალი მაგრამ ბიძინა ივანიშვილმა პირადად ჩემთვის მოცემული პირობა ნათლად და 100%-ით შეასრულა!

მიყვარს ეს დღე იმიტომ, რომ მე ესეთი ბედნიერი ქალაქი არასდროს მინახავს!

ყველა ვზეიმობდით, უცხო ადამიანები ერთმანეთს ვეხუტებოდით და ჩვენ კი, ერთ სამეგობროს, უბრალოდ გვიხაროდა რომ სიკვდილს გადავრჩით.