ბათუმის, შოთა რუსთაველის სახელობის უნივერსიტეტის ლექტორი, გიორგი მასალკინი:
“გეგმა! გეგმა! გეგმა – სკანდირებს ხალხი! გეგმა კი არ არსებობს… გარდა ღამის გათენებისა, რომელსაც 200-300 აქტივისტი მოახერხებს…
30 წელია მიტინგურ პერფორმანსში ვატარებთ…
„მთავარი“- ც კი სევდიან და იმედგაცრუებულ სახეებს გვიჩვენებს, ეტყობა სხვა არც არის…
30 წელია უამრავ მიტინგში მიმიღია მონაწილეობა, სიტყვითაც გამოვსულვარ, მაგრამ არასდროს არ მიყვირია… იქ, სადაც იწყება ყვირილი (ეჰ, ლაშა!), იქ მთავრდება რაციო, იქ მთავრდება რაციონალური გეგმის არსებობა… იქ იწყება სიტყვიერი დიარეა, პათოსი, ჯოს ძახილი, ქაოტური, სპონტანური ქმედებები…
ნუთუ ძნელი იყო გააზრება იმისი, რომ ულტიმატუმის გარეშე, რომლისაც თვით ულტიმატუმის ავტორებს არ სჯეროდა, რუსთაველზე გაცილებით მეტი ადამიანი შეიკრიბებოდა?
ერთ-ერთი ყველაზე უაზრო აქციის მომსწრენი გავხდით, რომლის ღირსეულად დასრულება ახლა უფრო რთული იქნება, ვიდრე მისი ორგანიზება.
ჭკუა როდის უნდა ვისწავლოთ? და შეგვრჩა კი ეს ჭკუა!
მესმის, რომ პოლიტიკური პოსტების წერა დღეს პრაქტიკულად მაზოხიზმია, მაგრამ თავი ვერ შევიკავე …”
კომენტარები