“იმ პოლიტიკურ გუნდში, სადაც მე ვიყავი, არავის არასდროს ჰქონდა შესაძლებლობა რამე ეკარნახა ჩვენი გუნდისთვის ან გუნდის შიგნით მანიპულირება შესძლებოდა. არავის, ვინც რაიმე რესურსით გეხმარება, იქნება ეს მატერიალური თუ სხვა, არ უნდა ჰქონდეს სხვისი ხელით მანიპულირების შესაძლებლობა თუ თავად პოლიტიკურ ცხოვრებაში არ მონაწილეობს. ეს არ არის დემოკრატიული წესი. როდესაც ერთი წლის წინ ეს ევროპულ საქართველოსთან მიმართებით მოინდომეს, ამას განხეთქილება მოჰყვა.
თავისთავად, ეს არ ეხება მხოლოდ კეზერაშვილს. ეს ეხება ვინც უნდა იყოს, ნებისმიერ სხვას – პირდაპირ თუ ირიბ დონორს. მე არაფერს ვადასტურებ, ვინ ვისი დონორი იყო, ამაზე არც მინდა საუბარი. ვინც უნდა ყოფილიყო, ის უნდა უჭერდეს ამა თუ იმ გუნდს მხარს იმიტომ, რომ მას სწორად მიაჩნია ფასეულობები, რასაც ეს პოლიტიკური გუნდი განასახიარებს.
ეს გამოწვევა [დონორის შესახებ] მთელ მსოფლიოში დგას. რა თქმა უნდა, პოლიტიკოსებიც ანგარიშს უწევენ მრავალ ფაქტორს. ოღონდ, თუ ეს ანგარიშის გაწევა იმას გულისხმობს, რომ ისინი უნდა უყურებდნენ რას იტყვის დონორი ან დონორები, ან რას იტყვის ეს მედია თუ იმ მედიის მფლობელი და ასე მიიღონ გადაწყვეტილებები, თუ პოლიტიკურ პარტიას არ აქვს დამოუკიდებელი გეზი და შეგნება რა არის სწორი ქვეყნისთვის – ეს არის კატასტროფა საზოგადოებისთვის და ანგრევს მის საფუძველს.”
კომენტარები