ლევან ჯავახიშვილი
„ალიას“ ესაუბრება პოლიტიკოსი, კახა მიქაია.
– ამდენი რუსი მიგრანტი, ტურისტებად რომ ასაღებენ თავს, დღემდე არ გვყოლია. ყველა იმას ამბობს, ტურისტები როდის იყო, ბინებს და სახლებს ყიდულობდნენ და სკოლებსა და საბავშვო ბაღებს ხსნიდნენ საკუთარი ბავშვებისთვისო… თქვენ რა საფრთხეს ხედავთ?
– ყველაფერი ისევ ხელის გულზეა. „მცოცავი ოკუპაცია“ ახლა უკვე ამ „ტურისტების“ შემოსვლით გრძელდება. ამდენი რუსი ტურისტი წარმოუდგენელია საქართველოში. მით უმეტეს, რუსეთ-უკრაინის ომის ფონზე. ფაქტობრივად, ბიძინა ივანიშვილი და „ქართული ოცნება“, შეიძლება პირდაპირ ასე ითქვას, საქართველოს ამზადებენ, როგორც ანტიამერიკულ, ანტიდასავლურ პლაცდარმად რუსეთის დასახმარებლად. რუსეთი უკრაინაში ომის წარმოების პროცესში, საკუთარი მიზნებისთვის აუცილებლად გამოიყენებს საქართველოს ტერიტორიას და ქართულ სახელმწიფოს. ამაში რუსეთს ყველანაირად შეუწყობს ხელს დღევანდელი ხელისუფლება.
– დამოუკიდებლობას ვკარგავთ, ქვეყანას ვკარგავთ. ხელისუფლება ოპოზიციას, ჟურნალისტებს და არასამთავრობოებს აბრალებს, რაიმე პროვოკაციას მოაწყობენ რუსეთის მოქალაქეების წინააღმდეგო. არ გამიკვირდება, ეს პროვოკაცია თავად მოაწყონ. რა უნდა ვქნათ? რა უნდა გავაკეთოთ? სახლში ჯდომითა და „ფეისბუკში“ პროტესტის გამოხატვით არაფერი იცვლება, სხვა აქტივობები კი არ ჩანს. ხალხი რატომ არის გაჩუმებული, როდესაც ქვეყნის დამოუკიდებლობის დაკარგვის საფრთხის წინაშე ვდგევართ?
– ბიძინა ივანიშვილს რომ დასჭირდეს, საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტსაც კი გააუქმებს. რაც შეეხება გადაბრალებას, საზოგადოების ინდიფერენტურობა ჩვენ მიგვიყვანს სახელმწიფოებრიობის დაკარგვამდე. ოპოზიციაზე კი, მიუხედავად მათი ჩემი პატივისცემისა, მაინც ვიტყვი, რომ დღეს ქართული ოპოზიცია არ არსებობს. ჩვენი ოპოზიცია არის ბოლომდე დისკრედიტირებული. საქართველოში არ არსებობს არც პოლიტიკური ლიდერი, არც პოლიტიკური ჯგუფი, რომელიც წინააღმდეგობას გაუწევს იმ არსებულ ვითარებას, რომელიც დღევანდელმა ხელისუფლებამ შექმნა. ეს არის ფაქტი. მე არ ვიცი, ეს როგორ დასრულდება. ფაქტიურად, ჩვენ ვდგავართ სახელმწიფოებრიობის დაკარგვის წინაშე. შესაძლოა, ეს ხმამაღლა ჟღერდეს, მაგრამ მაქვს ასეთი განცდა. რა მოხდება, ამის შესახებ ახლა ვერ ვილაპარაკებ. პროვოკაციაზე წამოვა რუსეთი თუ სხვა რაიმეს მოიმოქმედებს, ძნელი სათქმელია, მაგრამ კარგს რომ არ უნდა ველოდოთ მისგან, ეს ყველამ კარგად ვიცით. ერთი რამ შემიძლია ვთქვა – ბოლო თვეების განმავლობაში, რუსეთის აგრესიის წინააღმდეგ, ქართული სახელმწიფო აღმოჩნდა უძლური. ქართულმა სახელმწიფომ ვერ გაუძლო რუსულ აგრესიას. ის, რაზედაც ახლა საუბრობენ, რომ ჩვენ მშვიდად უნდა ვიყოთ, გონივრული პოლიტიკა უნდა გავატაროთ, რომ ხელისუფლება ყველაფერს აკეთებს ჩვენი სახელმწიფოებრიობის შენარჩუნებისა და მშვიდობისათვის, ეს მიმაჩნია წყლის ნაყვად და მეტი არაფრად. რეალობა სულ სხვაა და ხელისუფლების სურვილი, ხელისუფლების წარმოდგენები სახელმწიფოებრიობასა და დღევანდელ პოლიტიკაზე, სულ სხვა. ჩვენი ხელისუფლება რეალობას აცდენილია.
– რასაც ჩვენი ხელისუფლება აკეთებს, ეს უკვე კოლაბორაციონიზმი და მტერთან თანამშრომლობა აღარ არის, რაც თავისთავად სამშობლოს ღალატია. ამათი ქმედება კოლაბორაციონიზმზე მეტია – ღია, გამოცხადებული ღალატია. არ მეთანხმებით?
– მე თავს შევიკავებ პირდაპირ ასეთი შეფასებისაგან, რადგან ჩვენ საქმე გვაქვს ქართულ სახელმწიფოებრიობასთან. მე პირდაპირ ვამბობ ერთ რაიმეს. დღევანდელი პოლიტიკური ვითარება საქართველოში არის ძალიან მძიმე და შეიძლება ითქვას, რომ ამ ვითარების შეფასებით ადამიანმა იფიქროს, რომ ჩვენი ქვეყანა დგას სახელმწიფოებრიობის დაკარგვის საფრთხის წინაშე. ვინ არის მოღალატე და ვინ არა, ყველაფერი ჩანს, ყველაფერი აშკარაა. უკრაინის ომმა ისეთი ლუსტრირება მოახდინა ჩვენი პოლიტიკური სპექტრის, ჩვენი საზოგადოებისა, ამას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი. მარტო ის ფაქტი აიღეთ, რომ ქართველი სამხედროების მონაცემთა ბაზა არსებობს რუსეთის უშიშროებაში. ამის მერე, რაზე უნდა ილაპარაკო? სახელმწიფო ხმას ვერ იღებს ვერც ამ ფაქტისა და საერთოდ, რუსეთის წინააღმდეგ, ვერ აფასებს რუსულ აგრესიას, რომელიც სახეზეა. ყველაზე მთავარი – ხელისუფლება დაკავებულია ანტიდასავლური რიტორიკით, რომლის მსგავსი ცხონებულ აბონ ციციაშვილსაც კი შეშურდებოდა. ამ დროს რა უნდა ილაპარაკო. რაც შეეხება ხალხსა და საზოგადოებას, ძალიან მძიმე სიტუაციაა. რა ვიცი, ეს ვითარება როდემდე და როგორ გაგრძელდება. თუმცა, იმედი ვიქონიოთ, რომ ამდენ ბრძოლა ფუჭად არ ჩაივლის.
კომენტარები