პოლიტოლოგი, ლევან ლორთქიფანიძე:
“შეიძლება ამ საკითხებზე შევთანხმდეთ? საზოგადოების ნაწილი მაინც…
- გლობალური მნიშვნელობის ომის მიმდინარეობისას მთავრობის გადადგომის, დროებითი მთავრობის ჩამოყალიბებისა და ვადამდელი არჩევნების დანიშვნის მოთხოვნა არის ბოროტება და უგუნურობა (ცხადია, რუსეთთან შეერთება ან რაიმე სხვა საშინელება თუ გადაწყვიტა მოქმედმა ხელისუფლებამ პირობა იცვლება).
კეჩუპების მოსხმის, ბრინჯის მიმოფანტვის დრო არ არის. სერიოზულად ვერ უნდა აღვიქვამდეთ პოლიტიკოსებს, რომლებიც საღამოს პრემიერ-მინისტრის ოფისის ბლოკირების პირობას დებენ და დილით სამ კაცს ვერ კრებენ პიკეტზე.
არც არახამიების მოსმენის დრო არ არის.
- რუსეთისათვის ეკონომიკური სანქციების დაწესებას აზრი არ აქვს. სასაცილოა, საქართველოსნაირი ეკონომიკის მქონე ქვეყნისგან რუსეთის სანქცირებაზე საუბარი. თან მეზობელ სომხეთს არ უნდა შევუქმნათ გამოუვალი მდგომარეობა, ისედაც ჩვენსავით ღარიბები არიან…
მოკლედ, “სამტრედიასთან რკინიგზის გადაკეტვით” მოსკოვში შიმშილის გამოწვევა შეუძლებელია.
დავადოთ სანქციები ДНР-სა და ЛНР-ის ლიდერებს.
- სანაცვლოდ, საქართველოს ხელისუფლებამ უნდა გააგრძელოს უკრაინის მხარდაჭერა ეუთოს, ევროსაბჭოს, გაეროს, ევროკავშირისა და სხვა საერთაშორისო ორგანიზაციების ეგიდით მომზადებული რეზოლუციების დამტკიცების დროს. ხელი შეუწყოს უკრაინაში ჰუმანიტარული ტვირთის გაგზავნას, დევნილების თუნდაც სიმბოლური რაოდენობით მიღებას (მეორე მსოფლიო ომის დროსაც ხომ მივიღეთ უკრაინელები) და ა.შ. სოციალური და ჰუმანიტარული თვალსაზრისით, რაც შეგვიძლია უნდა გავაკეთოთ ჩაგრული და მებრძოლი ხალხისთვის.
საქართველოს ხელისუფლებას უფრო მეტი საინფორმაციო არხი უნდა აკავშირებდეს უკრაინასთან, ვიდრე ენმ-ს.
პრეზიდენტმა უნდა გააგრძელოს აქტიური მუშაობა დასავლეთში, მთავრობა ხელს უნდა უწყობდეს პრეზიდენტს ხიდების მშენებლობაში, საქართველოსა და უკრაინის საერთო ინტერესების დაცვაში.
- საქართველოს ხელისუფლებამ უარი უნდა თქვას რუსი დემოკრატების დევნაზე, შევიწროვებაზე, ქვეყნიდან გაძევებაზე.
არავინ გვაპატიებს, პირველი რიგში ღმერთი და საკუთარი სინდისი, ჯოჯოხეთიდან დევნილი ადამიანების ჯოჯოხეთში შებრუნებას.
- ხელისუფლების წარმომადგენლებმა გულწრფელად უნდა უპასუხონ კითხვებს:
– რა საფრთხეს შეიცავს გლობალურ სანქციებს გამოქცეული ათასობით რუსის საქართველოში შემოშვება? არსებობს თუ არა საფრთხე იმისა, რომ მათი რაოდენობის ზრდას მტერი ჩვენს წინააღმდეგ გამოიყენებს?
– რა რეაქცია შეიძლება მოჰყვეს რუსეთისთვის სავიზო რეჟიმის დაწესებას? ან საზღვარზე კონტროლის გაძლიერებას? რა საფრთხეებს შეიცავს ეს ნაბიჯი და რამდენად შესაძლებელია მისი გადადგმა?
ამის შემდეგ უნდა შევადაროთ რისკები და ისე მივიღოთ გადაწყვეტილება…
- არა ნაციზმს! არა გია ნოდიას მიერ კურთხეულ პროვინციულ ფაშიზმს! ნუ დასდევთ საქართველოში შემოსულ რუსებს კამერებით, ნუ უწყობთ მორალურ სასამართლოებს ქუჩაში, ნუ აძლევთ საკვებს მარგარიტა სიმონიანებსა და სხვა “პროპაგანდონებს”… მათთან დიალოგში შესვლა და საკუთარი პოზიციის არგუმენტებით ჩამოყალიბებაც ხომ შეიძლება? მაგრამ “ლაივზე ლაიქები” და გნიასი არ იქნება! მათ საქართველოში ყოფნაზე პასუხი მთავრობას უნდა მოვთხოვოთ და არა თითოეულ მათგანს.
სირცვილია იმის თქმა, რომ “ყველა რუსი ღორია!” ან “რუსეთის მხოლოდ 10%-ია ღირსეული, დანარჩენები მეზიზღებიან”. უნდა გვეზიზღებოდეს იმპერიალიზმი, ავტორიტარიზმი, მილიტარიზმი, ვერ უნდა ვიტანდეთ მკვლელებსა და დამნაშავეებს, და არა იმ ხალხს, რომელიც მათგან ვერ თავისუფლდება.
- შესანიშნავი კომპოზიციის “შენი ფანჯრიდან მზეეე, სუუულ სხვანაირი ჩააანს” ავტორთან წავიკითხე უზუსტესი მოსაზრება. ადამიანები, რომლებმაც საქართველოს ყველა სტრატეგიული ობიექტი რუსებს მიჰყიდეს; რომლებიც გვეუბნებოდნენ “ფულს სუნი არ აქვსო”(მათ შორის არც რუსულსო), დღეს ერთოთახიანი ბინის გაქირავებით მოსულდგმულე ადამიანს ამუნათებენ სახლში რუსების შეყვანის გამო… რა ქნან? ქვეყნის ეკონომიკა მხოლოდ ტურიზმზე ჩამოკიდეთ ძველებმაც და ახლებმაც, შიმშილით მოკვდნენ?
სხვა საქმეა თუ ადამიანს შემოსავალი აქვს, არ შია და არ წყურია, მაგრამ კარს მაინც უღებს რუსეთიდან საქართველოში “ზარას”, “ეფლისა” და “აუდის” მომსახურეობის მისაღებად ჩამოსულ არამზადას.
- ხელისუფლებამ სასწრაფოდ უნდა გვიპასუხოს რა ელის მომავალში საქართველოს? უკრაინაც ჩვენი სავაჭრო პარტნიორია, სანქცირებულ რუსეთთან და მის მოკავშირეებთანაც (ყაზახისტანი, ბელარუსი, სსომხეთი) მჭიდრო ეკონომიკური ურთიერთობები გვაქვს… გარდაუვალია ღრმა ეკონომიკური კრიზისი, რითი ვუმკლავდებით? რას ვგეგმავთ?
- აბსოლუტური სიწყნარე უნდა იყოს ერთმანეთის ჭამა-სმის თვალსაზრისით. მხოლოდ საგნობრივი და სერიოზული დისკუსიებია დასაშვები.
კომენტარები