პოლიტოლოგი, დავით ზურაბიშვილი:
“ახალგაზრდობაში ერთ ტიპთან ვკამათობდი, რომელიც მიმტკიცებდა, ძალიანაც კარგი ქვეყანაა საბჭოთა კავშირი, საქართველოსთვის საუკეთესო ვარიანტიაო. არანაირი არგუმენტი არ ჭრიდა: გაჭირვებას, პროდუქციის დეფიციტს და კორუფციას არასისტემურ ტექნიკურ პრობლემებად მიიჩნევდა; სიტყვის და პრესის თავისუფლება, ადამიანის უფლებები, განსხვავებულთა თანაარსებობა და სხვა ლიბერალური რამე-რუმეები კი სულ ცალ ფეხზე ეკიდა და არცაა საჭირო, ქაოსს გამოიწვევსო, ამტკიცებდა. ბოლოს, რახან ვერაფერი შევასმინე, მთავარი იარაღი გავაძრე და საქართველო რომ დამოუკიდებელი სახელმწიფო იყოს თავისი საკუთარი ფერით მსოფლიო რუკაზე, არ გინდა მეთქი, ვკითხე. ამაზე კი ჩაფიქრდა ცოტა (“არ მინდა” როგორი სათქმელი იყო?) და მერე თქვა სრულიად გენიალური ფრაზა, ამდენი ხანი გავიდა და დღემდე მახსოვს: დამოუკიდებლობა კი მინდა, ოღონდ დანარჩენი ყველაფერი ისე იყოს, როგორც ახლააო.
მორალი: ქოცები და ქართული ოცნების მომხრეები ჯერ კიდევ მაშინ არსებობდნენ, როდესაც თავად ბიძინა კიროვის სახელობის ჩარხმშენებელი ქარხნის მუშა იყო და მილიარდერობაზე არც ოცნებობდა.”
კომენტარები