გამომცემლობა “კალმოსანის” დამფუძნებელი, ხვიჩა ყალაბეგაშვილი:
“ილია ჭავჭავაძემ რომ წერა-კითხვის რეფორმა გაატარა, მანდ ვართ გაჭედილები, ამ დიდმა კაცმა თავისი გასაკეთებელი გააკეთა – ერს გვასწავლა წერა-კითხვა (შეძლებისდაგვარად), მერე ეს კაცი მოვკალით და მანდ მორჩა ყველაფერი… მოსახლეობის 90%-ს დაწერილიდან, ნათქვამიდან, შინაარის გამოტანა არ შეუძლია… არ ვსაუბრობ ფუკოსეულ კონტექსტის გააზრებაზე, არც ონტოლოგიურ სიღრმეებზე… მოსახლეობის 90%-ს, უმარტივესი სინტაქსით დაწერილი უმარტივესი ტექსტებუდან, ვერ გამოაქვს შინაარსი, ანუ ძალიან პრიმიტიული ტექსტების კონტექსტიც კი სრულიად ბუნდივანია მათთვის… მეტწილად ძალისხმევა იმაში კი არ გეხარჯება, რამდენად სწორია შენი პოზიცია, რა არგუმენტები გაქვს, რა ემპირიულ, თუ თეორიულ ცოდნას ეყრდნიბი, იხარჯები იმის განმარტებაში, თუ რა თქვი… ამიტომაა რომ ყველა ტელევიზია ცდილობს, სტუმრად მოიწვიოს ხალხი ვინც კი არ მსჯელობს, ბოდავს… ავიღოთ პოლიტიკოსები, რომელთაც აქვთ საინფირმაციო ველის სრული ჰეგემონია დეკლარილებული, 4-5 პოლიტიკოსის გარდა, ვერავინ ახერხებს სათქმელის გადმოცემას – უფრო ბოდავენ, ზოგი სადღეგრძელოს სტილში ბოდავს, ზოგს ათამდე ბარბარიზმი, ან პოლიტიკური სლენგი აქვს აკვიატებული და ამ 10-15 სიტყვისგან აწყობს ყოველდღიურ ბოდვას… სწორედ ეს განაპირობებს იმ ფაქტს, რომ მოსახლეობის უმრავლესიბას შეუძლია უსმინოს ტელევიზიებს, იკითხოს ნიუსები, იყოს ჩართული ყველაფერში, ერს შინაარსი არ სჭირდებათ, არ შეუძლია შინაარსის/კონტექსტის გაგება, ამიტომ ეთმობო ამდენი ყურადღება ბოდვას, ბოდვას შინაარსი არ სჭირდება; საპატრიარქოს ამ მასშტაბის რეიტინგიც ბოდვით არი განპირობებული (და არა ქრისტეს კონტექსტით), ისინი ყველაზე უშინაარსოდ ბოდავენ, შესაბამისად მეტი მსმენელი ჰყავთ… ჩვენ, 30 წელზე მეტია ვერ შევქმენით განათლების სისტემა, სადაც ადამიანები უმარტივესი ტექსტებიდან, კონტესტის გაგებას ისწავლიდნენ…”
კომენტარები