დიპლომატი, ზურაბ ფარჯიანი:
ყველაფერი მეტ-ნაკლებად “გასაგებია”, რაც ამ დღეებში მოხდა და სათითაოდ მართლა უაზრობაა რამეზე წერა თუ საუბარი.
მაგრამ ამაზე დიდი ###ობა მაინც არაფერი ყოფილა და თქმულა ამ დღეებში.სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ, მე 2004 წლამდე რაც იყო აჭარა – კარგად მახსოვს. და არაა აქ საუბარი იმაზე, რომ ბათუმში ერთი მეათასედი არ ტრიალებდა იმ ფულის, რაც ახლა.2001 წელს პირველად ცხოვრებაში ჩავედი აჭარაში. ქობულეთში ტარდებოდა მაშინ “რა?სად?როდის?” ამიერკავკასიის ჩემპიონატი.აჭარაში რა ხდებოდა ყურმოკვრით თუ ვიცოდი, მაგრამ მხოლოდ ერთს მოვყვები.ჩოლოქის გადასვლისას, როგორც კი გავცდით გურიას და შევედით აჭარაში, გავიარეთ ჩვეულებრივი სასაზღვრო კონტროლი.პირადობების შემოწმებით, მანქანებიდან გამოსვლით და დაკითხვით თუ ვინ ვიყავით და სად მივდიოდით.ავტომატებიანი მილიციის ფორმებში გამოწყობილი ტიპებით.თან ამას ვინც აკეთებდა, აკეთებდნენ ისეთი ამრეზით, თითქოს კაციჭამია ველურები ვიყავით და არა მათი თანამემამულეები.იმ პერიოდში ოკუპირებულ გალში გადადიოდნენ ქართველები იგივე “პროცედურების” დაცვით. ჩემი ჯგუფელები გადადიოდნენ და ნათესავები – შორს არ წავალ. და გალში ალბათ უფრო ადვილადაც გადახვიდოდი.ნუ იტყვი და თურმე დიქტატი დამყარებულა. დიქტატი კი არა პასპორტის კონტროლის და ავტომატის მოღერების გარეშე ვერ შედიოდი საქართველოს ერთ-ერთ კუთხეში.
ცოტა დაგვიანებული რეაქციაა, მაგრამ იყოს მაინც. My five cents.
ცნობისთვის, თეა წულუკიანმა განაცხადა, რომ 2004 წელს აჭარაში ნაციონალურმა მოძრაობამ დიქტატურა დაამყარა.
კომენტარები