ვინ არის ქართველი, ვინც იტალიაში, იტალიელებს პიცის ცხობაში აჯობა – “კონკურსზე ინციდენტი მოხდა, არ ესიამოვნათ, სხვა ეროვნების ადამიანმა რომ მოიგო”

იტა­ლი­ა­ში, პი­ცის ცხო­ბის პრეს­ტი­ჟულ კონ­კურ­სში ერ­თა­დერ­თი უცხო­ე­ლი – ქარ­თვე­ლი ვა­ლე­რი სა­ხი­აშ­ვი­ლი მო­ნა­წი­ლე­ობ­და, რო­მელ­მაც იტა­ლი­ე­ლებს მო­უ­გო და პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი და­ი­კა­ვა… მის­თვის ეს პირ­ვე­ლი გა­მარ­ჯვე­ბა არ არის, რო­გო­რია ვა­ლე­რის იტა­ლი­უ­რი თავ­გა­და­სა­ვა­ლი და რო­გორ გახ­და ის იტა­ლი­ა­ში პი­ცის სა­უ­კე­თე­სო მცხო­ბე­ლი AMBEBI.GE-თან ჰყვება:

– 2007 წელს, მე­ცხრე კლა­სის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ, ჩა­მო­ვე­დი იტა­ლი­ა­ში. სკო­ლა აქ და­ვამ­თავ­რე, სწავ­ლის გა­საგ­რძე­ლე­ბად კი კუ­ლი­ნა­რი­უ­ლი სკო­ლა ავირ­ჩიე, სა­დაც სამი წელი ვის­წავ­ლე და პა­რა­ლე­ლუ­რად, მუ­შა­ო­ბაც და­ვი­წყე. ყო­ველ­თვის ვოც­ნე­ბობ­დი, ცომ­თან მქო­ნო­და შე­ხე­ბა. მი­ტა­ცებ­და ეს ხე­ლო­ბა და მად­ლო­ბა ღმერ­თს, ერთხე­ლაც, პი­ცე­რი­ა­ში დამ­ხმა­რედ მი­მიწ­ვი­ეს. თა­ვი­დან მე­ო­თხე დამ­ხმა­რე ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ მონ­დო­მე­ბა რომ გა­მო­ვი­ჩი­ნე, და­მი­ნა­ხეს და ნელ-ნელა ცომ­თა­ნაც მი­მიშ­ვეს. ამ საქ­მემ კი­დევ უფრო გა­მი­ტა­ცა და ვი­ფიქ­რე, უფრო წინ წავ­სუ­ლი­ყა­ვი, მეტი მეს­წავ­ლა და გა­მე­გო. ბევ­რი წიგ­ნი ვი­ყი­დე, და­ვი­წყე კი­თხვა, და­ვინ­ტე­რეს­დი, რა ქი­მი­უ­რი პრო­ცე­სე­ბი ხდე­ბა კერ­ძე­ბის მომ­ზა­დე­ბის დროს. ძა­ლი­ან გა­მი­ტა­ცა იტა­ლი­ის ეროვ­ნულ­მა სამ­ზა­რე­უ­ლომ. რომ­ში გა­ვი­ა­რე ერთი კურ­სი, მერე გა­დავ­წყვი­ტე, ვე­ნე­ცი­ა­ში პი­ცის მას­ტე­რის კურ­სი გა­მევ­ლო, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან ძვი­რი ღირ­და. რთუ­ლია, რო­დე­საც ემიგ­რან­ტი ხარ, ყვე­ლა­ნა­ი­რად გი­ჭირს, მაგ­რამ ვე­ცა­დე, თან­ხა გა­და­მე­დო და ვე­ნე­ცი­ა­ში ეს კურ­სი გა­მევ­ლო. ახლა უკვე მეც ვა­ტა­რებ კურ­სებს.

-პირ­ვე­ლი კონ­კურ­სი, რო­მელ­შიც მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ვი­ღე, 2013 წელს, ქა­ლაქ რი­მინ­ში გა­ი­მარ­თა. ამ კონ­კურ­სზე გა­ვი­ტა­ნე პიცა “დე­სერ­ტი“ – კრე­მი კო­ნი­ა­კი­თა და ფორ­თოხ­ლით იყო გა­კე­თე­ბუ­ლი. ოთხი ათა­სი მო­ნა­წი­ლე იყო და სა­ერ­თოდ არ მქონ­და მო­გე­ბის იმე­დი. ბო­ლოს, რო­დე­საც გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლებს აცხა­დებ­დნენ, გა­მოვტრი­ალ­დი, უნდა წა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი, მე­გო­ნა, მე არ და­მა­სა­ხე­ლებ­დნენ. უკვე გა­მოვ­დი­ო­დი, რო­დე­საც გა­მო­ა­ცხა­დეს: ვა­ლე­რი სა­ხი­აშ­ვი­ლი – მე­სა­მე ად­გი­ლი! ეს ჩემ­თვის დიდი მო­ტი­ვა­ცია იყო, რომ ამ საქ­მე­ში უფრო წინ წავ­სუ­ლი­ყა­ვი. მას შემ­დეგ ხში­რად ვი­ღებ კონ­კურ­სებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას. 2013-დან 2018 წლამ­დე იტა­ლი­ის ჩემ­პი­ო­ნი ვი­ყა­ვი სხვა­დას­ხვა კა­ტე­გო­რი­ა­ში.

ეს კონ­კურ­სი ორი წე­ლია, რაც იმარ­თე­ბა. სა­უ­კე­თე­სო “მას­ტე­რე­ბი“ მთე­ლი იტა­ლი­ი­ი­დან, სხვა­დას­ხვა რე­გი­ო­ნე­ბი­დან იღე­ბენ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას. ბო­ლოს სა­უ­კე­თე­სო ათე­უ­ლი ხვდე­ბო­და ერ­თმა­ნეთს. გა­მი­ჭირ­და, იმი­ტომ, რომ ძა­ლი­ან კარ­გად იყ­ვნენ მომ­ზა­დე­ბუ­ლე­ბი. მე კი მო­სამ­ზა­დებ­ლად ცოტა დრო მქონ­და, რად­გან სა­ხელ­მწი­ფო სკო­ლა­ში ბავ­შვებს პი­ცის მომ­ზა­დე­ბას ვას­წავ­ლი და ასე­ვე, ჩემი პა­ტა­რა სა­ცხო­ბი მაქვს გახ­სნი­ლი, სა­დაც პურ­საც ვა­ცხობ… კონ­კურ­სში და­ვა­ლე­ბად პი­ცის სხვა­დას­ხვა კა­ტე­გო­რია მოგ­ვცეს. ყვე­ლა­ზე მა­ღა­ლი და რთუ­ლი კა­ტე­გო­რია იყო – პიცა “გურ­მე“, ანუ პი­ცის ისე­თი სა­ხე­ო­ბა, რო­მე­ლიც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი გე­მო­თი და პრო­დუქ­ცი­ით იქ­მნე­ბა, ყვე­ლა გემო სა­უ­კე­თე­სოდ უნდა და­ა­ბა­ლან­სო, რომ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პიცა გა­მო­ვი­დეს. გა­მო­ვი­ყე­ნე აბ­რუ­ცოს რე­გი­ო­ნის ფქვი­ლი.. ძვე­ლი ფქვი­ლია, რო­მელ­საც რო­მა­ე­ლე­ბი იყე­ნებ­დნენ. ასე “გა­ვაღ­ვი­ძე” ძვე­ლი გემო.

ჩემ­პი­ო­ნა­ტი და­ი­წყო დი­ლის რვა სა­ა­თი­დან. ჟი­უ­რი ძა­ლი­ან მკაც­რი იყო. ამოწ­მებ­დნენ ყვე­ლა­ფერს – რო­გორ იყო პიცა გა­მომ­ცხვა­რი, ქვე­მო­დან დამ­წვა­რი ხომ არ იყო. ყვე­ლა დე­ტალ­ზე ქულა იწე­რე­ბო­და. აუ­ცი­ლე­ბე­ლი იყო და ყვე­ლა­ზე დიდ მნიშ­ვნე­ლო­ბას ანი­ჭებ­დნენ, რომ ინ­გრე­დი­ენ­ტე­ბი ამ სე­ზო­ნის ყო­ფი­ლი­ყო. არ შეგ­ვეძ­ლო გა­ყი­ნუ­ლი ან სხვა სე­ზო­ნის პრო­დუქ­ტი აგ­ვე­ღო. რე­გი­ო­ნუ­ლი და სე­ზო­ნუ­რი პრო­დუქ­ცია უნდა გა­მოგ­ვე­ყე­ნე­ბი­ნა. გა­მო­ვი­ყე­ნე ბი­ო­ლო­გი­უ­რად სუფ­თა პრო­დუქ­ცია, ყვე­ლა­ფე­რი ნა­ტუ­რა­ლუ­რი. იმ­დე­ნად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი და კარ­გი პი­ცე­ბი გა­მო­ი­ტა­ნეს, ჩემ­პი­ო­ნა­ტი რომ მთავ­რდე­ბო­და, უკვე ვფიქ­რობ­დი, რომ წელს ვერ მო­ვი­გებ­დი. გა­მო­ძა­ხე­ბა მე­სა­მე ად­გი­ლი­დან და­ი­წყეს. მე­ო­რე ად­გილ­ზე კა­ლიბ­რია და­ა­სა­ხე­ლეს და ვფიქ­რობ­დი, პირ­ველ ად­გილ­ზე უეჭ­ვე­ლად ნე­ა­პო­ლი გა­ვი­დო­და, რად­გან ნე­ა­პო­ლე­ლებ­მა ძა­ლი­ან კარ­გი პი­ცის კე­თე­ბა იცი­ან, ახ­ლაც მოვტრი­ალ­დი და რომ გა­მო­ა­ცხა­დეს: პირ­ვე­ლი ად­გი­ლი – ვა­ლე­რი სა­ხი­აშ­ვი­ლი, პირ­ღია დავ­რჩი.

ბევ­რმა ადა­მი­ან­მა სა­ქარ­თვე­ლო­ზე არა­ფე­რი იცო­და. ახლა გა­ი­გეს, რომ ცო­მე­ულ კერ­ძებ­ში სა­უ­კე­თე­სო­ე­ბი ვართ. ერ­თა­დერ­თი უცხო­ე­ლი მო­ნა­წი­ლე ვი­ყა­ვი… კონ­კურ­სზე ინ­ცი­დენ­ტიც კი მოხ­და, რად­გან არ ესი­ა­მოვ­ნათ, სხვა ეროვ­ნე­ბის ადა­მი­ან­მა რომ მო­ი­გო. ხან­და­ხან მე­ხუმ­რე­ბი­ან – შენ ხარ იტა­ლი­ე­ლი და ჩვენ უცხო­ე­ლე­ბიო. მინ­და, რომ ვა­სა­ხე­ლო სა­ქარ­თვე­ლო და გა­ი­გონ, რო­გო­რი მაგ­რე­ბი ვართ ყვე­ლა­ფერ­ში. მით უმე­ტეს, რომ ემიგ­რან­ტე­ბი ნუ­ლი­დან ვი­წყებთ აქ ცხოვ­რე­ბას. ვინც ჩვენს ზო­ნა­ში ცხოვ­რობს, ყვე­ლა ქარ­თველს ვას­წავ­ლე ეს ხე­ლო­ბა და ძა­ლი­ან გან­თქმუ­ლე­ბი ვართ, რო­გორც სა­უ­კე­თე­სო პი­ცის მცხო­ბე­ლე­ბი. სა­ცხობ­ში ხში­რად ვა­ცხობ აჭა­რულ ხა­ჭა­პურს, იმე­რულს, მინ­და ქარ­თუ­ლი კერ­ძე­ბიც ყვე­ლამ და­ა­გე­მოვ­ნოს. კლი­ენ­ტე­ბიც იც­ნო­ბენ და უყ­ვართ უკვე სა­ქარ­თვე­ლო. იტა­ლი­ე­ლე­ბი საკ­მა­ოდ ჰარ­მო­ნი­უ­ლი ხალ­ხია და გან­სა­კუთ­რე­ბით დიდ პა­ტივს სცე­მენ კუ­ლი­ნა­რი­უ­ლი სფე­როს წარ­მო­მად­გენ­ლებს, რად­გან ჭა­მა­ზე ძა­ლი­ან ბევ­რს ფიქ­რო­ბენ. ერთ თვე­ში ვე­ლო­დე­ბი ოქ­როს ვარ­სკვლა­ვის პრე­მი­ას – “სა­უ­კე­თე­სო სა­ცხო­ბი იტა­ლი­ა­ში“.

– ნე­ბის­მი­ერ იტა­ლი­ელს რომ ჰკი­თხოთ, გი­პა­სუ­ხებთ, რომ ეს არის პიცა “მარ­გა­რი­ტა“.

წყარო – ამბები