აშშ-ს მასაჩუსეტის უნივერსიტეტის პროფესორი, ზურაბ გურული:
ისევ ტაქტიკაზედ და სხვის კონტექსტში საკუთარი გეგმებით ფხაკურზედ————-“წარმატებული მეომრები ჯერ იგებენ ომს და შემდეგ შედიან ბრძოლაში; წარუმატებლები კი ჯერ ბრძოლაში შედიან და მერე ეძებენ გამარჯვებას”(სუნ ცზი, “ომის ხელოვნება”)———-1625 წლის 30 ივნისი იდგა. მაგრად ცხელოდა. იმდროინდელი მსოფლიოს ერთერთმა საუკეთესო მხედართმთავარმა ქართველთა მეფეს ურჩია არ ებრძოლა მტრის მიერ შექმნილ კონტექსტში. მარაბდის დაბლობის სიცხეში ჯაჭვის პერანგებში ჩახურებული ქართველი გლეხობა სითბურ დაკვრას მიიღებდა და ვერ გაუმკლავდებოდა აზიის ხრიოკებში გამოწრთობილ ყიზილბაშებს. გრილ, მთაგორიან კოჯორ-ტაბახმელაში სჯობდა დახვედრა. სამხედრო თათბირი ქართულ-კლასიკურად დასრულდა.მერე გათენდა 1625 წლის 1 ივლისი.—-გავა წლები და კლასიკური ქართული სადღეგრძელოს სტილში კლასიკური ქართველი პოეტი დაწერს სტრიქონებს:“თორემ მტრებს ისიც კი შეაშინებს,ერთხელ ხმამაღლა რომ ვთქვათ: მარაბდა!”—ალბათ რითმის ხათრით შედგა ეს აბსურდი. მაგრამ იქნებ რითმა არაფერ შუაშია? მარაბდაზე ხომ ძმები ხერხეულიძეები იბრძოდნენ? მათი გმირობის ხარჯზე წაგებული ომით მტერს ვერ შევაშინებთ ვითომ?“გავიმარჯვებთ სახელოვნად!” – წაგებულ ომში დაღუპული გმირის ნათქვამის დროშად წამძღვარება ჟრუანტელის მომგვრელია სადღეგრძელოების მოტრფიალეთათვის. მაგრამ 100 წლის წინანდელ დეჟავუ-რეალობის ცივი პრაგმატიზმისათვის ერთგვარი ირონიაცაა.—–ესეიგი, ვემზადებით არჩევნებისათვის. თან ვაცხადებთ რომ მთავრობა რუსულია; ანუ რუსული მთავრობა რუსული წესით მოაწყობს საარჩევნო პროცესს, სადაც ზვავივით მოწყვეტილი უპირატესობით გაიმარჯვებს დემოკრატია. ლოგიკურია ძალიან.გიორგი სააკაძემ ბოლომდე იბრძოლა თავისთვის ალოგიკურ ომში. იბრძოლა იმიტომ, რომ სამშობლო უზენაესი კატეგორიაა ყველა მებრძოლისათვის; ლოგიკაზე უზენაესი.ახლაც იბრძოლებენ ლოგიკოსები ალოგიკურ ომში; იბრძოლებენ იმიტომ, რომ ეს ბრძოლაც სამშობლოსათვისაა.საკითხავი სულ სხვა რამეა.თავადაც მიხვდებით ალბათ.
კომენტარები