“არ მოეწონება უკრაინათუმეებს, მაგრამ ეს არის რეალობა” – თავდგირიძე

თადარიგის პოლკოვნიკი, გიორგი თავდგირიძე:

ომი უკრაინაში, ომი საბრძოლო მოქმედებების ინტერნაციონალიზაციის მიჯნაზე.

(ნაწილი მეორე)
ომის ახალი იმპულსი – 22 სექტემბრისთვის რუსეთის არმია უკვე თავის შესაძლებლობების ზღვარზე იბრძოდა. რეალურად, 3 ძირითადი ტაქტიკური ილეთიდან ( შეტევა, მანევრული თავდაცვა, თავდაცვა), მხოლოდ ერთის, თავდაცვის, ორგანიზება შეეძლო და ისიც მხოლოდ იმდენად, რამდენადაც მოწინააღმდეგემ შეანელა თავისი აქტიური მოქმედება. უკრაინის შეიარაღებული ძალების გადაჯგუფების პროცესმა, რუსებს ამოსუნთქვის საშუალება მისცა. ფრონტზე ასეთი სურათია, უკრაინის შეიარაღებული ძალები მეთოდურად უტევენ ხერსონს და იმ ფონზე, რომ რუსები შეზღუდული არიან დამატებით ძალებში, თანაც ფრონტის ამ მონაკვეთის არც განტვირთვა შეუძლიათ შემოვლითი ოპერაციის ხარჯზე, უახლოეს ორ-სამ კვირაში მდინარის მარჯვენა სანაპიროც და ქალაქიც განთავისუფლებული იქნება ოკუპანტებისაგან; რაც შეეხება ჩრდილოეთით, უკრაინისთვის ფრონტის მარცხენა ფლანგზე, გრძელდება ბრძოლები ლიმანისათვის, შემდგომ სევერადონეცკზე წარმატებული შეტევის მოსამზადებლად. სამომავლოდ, სევერადონეცკ-ლისიჩანსკის მონაკვეთზე კონტროლის დამყარების შემთხვევაში, უკრაინის შეიარაღებულ ძალებს კვლავ მიეცემა ოპერატიულ სივრცეზე წვდომა და რამდენიმე მნიშვნელოვან მიმართულებაზე (ლუგანსკის გარშემოვლა ან დონეცკის სამხრეთ მისადგომებზე გასვლა) თავისუფლად მოქმედების შესაძლებლობა, თუ ( და ეს მნიშვნელოვანია) პარალელურად, ამ მონაკვეთის დაკევების დროს, რეზერვში საკმარისი ძალები ეყოლება დაგროვილი, შეტევის ღრმა ოპერატიულ სიღრმეში გასანვითარებლად.
უკრაინის შეიარაღებულ ძალებს, ამ მომენტისათვის, 2 მნიშვნელოვანი პრობლემა აქვთ: შეტევისთვის საჭირო საკმარისი ძალები არ ყავთ, რომლის დაგროვებას ხელს უშლის დასავლეთიდან სათანადო ტექნიკისა და შეიარაღების მოწოდების დაბალი ტემპი; მეორე, შეტევისთვის ხელსაყრელი პირობები მოკლე დროში დასრულდება ( სავარაუდოდ უკვე 2-3 კვირაში, ფრონტზე მოქმედი რუსული საბრძოლო ქვედანაყოფები შევსებას მიიღებენ და მათი ბრძოლისუნარიანობა მკვეთრად ამაღლდება). ორი თვის ფარგლებში, რუსეთის ქვედანაყოფები სრულად მიიღებენ შევსებას და ფრონტის მთელ ხაზე ახალი ოპერატიული ვითარება შეიქმნება, რუსეთის შეიარაღებულ ძალების რაოდენობისა და შესაძლებლობების მკვეთრი ზრდის გამო. ახალი ოპერატიული ვითარება, ძალთა ახალი ბალანსი, უკრაინისგან მოითხოვს ან სასწრაფოდ ისარგებლოს ხელსაყრელი პირობებით (სამწუხაროდ ამის ძალები, როგორც სჩანს, უკრაინელებს არ ჰყავთ) ან მოემზადოს, აწარმოოს პოზიციური ბრძოლები და არა უგვიანეს მომავალი წლის ადრეული გაზაფხულისთვის, ფრონტის მთელ ხაზზე წარმატებული სიღრმითი ოპერაციების განსახორციელებლად იყოლიოს მოწინააღმდეგეზე რიცხოვნობითა და შეიარაღებით უპირატესი ძალები. უკრაინის შეიარაღებულ ძალების მმართველობაში ( და ეს კარგად იკითხება მათ მიერ დაგეგმილ და განხორციელებულ ოპერაციებში, ომის პირველ დღიდან) ნათლად აქვთ წარმოდგენილი, რომ საბრძოლო მოქმედების თეტრზე წარმატებისთვის, მთელი უკრაინის დეოკუპაციისთვის, მათი მთავარი ამოცანაა არა ხერსონის ან დონეცკის დაკავება, არამედ ძალების დაზოგვა, მანამდე სანამ, უკრაინის შეიარაღებული ძალები რიცხოვნობით და შეიარაღებით არ იქნება საკმარისი ერთი ოპერატიული მოქმედების ფარგლებში, პაუზების გარეშე, უკრაინის მთელ სამხრეთ სარტყელში განლაგებული რუსული დაჯგუფებების გასანადგურებლად, ხოლო მეორე მოქმედებით, ხანმოკლე ოპერატიული პაუზის შემდეგ, ყირიმის დასაკავებლად, ისე რომ ყირიმის დაკავების ოპერაციის მსვლელობისას რუსეთ-უკრაინის საზღვარზე იქნება საკმარისი ძალები რუსეთის სავარაუდო კონტრშეტევის მოსაგერიებლად.
რატომ ახალი იმპულსი? რაც ზემოდ აღვწერე, რა თქმა უნდა არ მოეწონება უკრაინათუმეებს, მაგრამ ეს არის რეალობა და ეს რომ უკრაინის შეიარაღებულ ძალების გენერალიტეტსაც კარგად ესმის, მათ ინტერვიუებსა და ქმედებებში ჩანს. 24 თებერვლიდან 22 სექტემბრამდე რუსეთის შეიარაღებული ძალები დნებოდა და ქრებოდა, არაფერს ვამბობ ფსიქოლოგიურ და მორალურ მდგომარეობაზე, უბრალოდ პირადი შემადგენლობის რიცხოვნობის კლება ისეთ კრიტიკულ ტემპებს აღწევდა, რომ ზამთრამდე მიღწევა საეჭვო გახდა. მობილიზაციის გამოცხადების შემდეგ, მიუხედავად იმისა, რამდენად ორგანიზებული და წარმატებული იქნება ეს პროცესი, მოკლე ხანში რუსებს უკრაინის ფრონტზე ეყოლებათ თავდაპირველი რიცხოვნობაზე ორჯერ მეტი ჯარისკაცი. რაც მთავარია ეს არ იქნება ახალი ქვედანაყოფები, ეს მოხდება უკვე ჩამოყალიბებული და საბრძოლო გამოცდილების მქონე ბატალიონების ტაქტიკური ჯგუფების შევსების ხარჯზე, ამიტომ ეფექტი ექნება შედარებით მოკლე დროში.

დასკვნა:

22 სექტემბრს დაწყებული მობილიზაცია, რუსეთს საშუალებას აძლევს შეაჩეროს საკუთარი შეიარაღებული ძალების ჩამოშლის პროცესი და გარკვეული დროით გადაავადოს სამხედრო კატასტროფა, დამარცხება ბრძოლის ველზე. აგრეთვე, უახლოეს პერიოდში გაზარდოს თავისი ძალების რიცხოვნობა და აღადგინოს ძალთა ბალანსი ფრონტზე.

რატომ არ განვიხილავ პუტინის სიკვდილის შემთხვევაში რუსეთის გარდაუვალ მარცხს? მარტივად, ვადასტურებ, რომ პუტინის სიკვდილი ამ ომში უკრაინის უპირობო გამარჯვებას ნიშნავს, თან დაუყოვნებლივ. მაგრამ სამწუხაროდ, პუტინი ბრძოლის ველზე არ დაიღუპება, უკრაინელი სამხედროები მოკლებული არიან შესაძლებლობას ბაირახტარით ინადირონ პუტინზე და თვით ჰაიმარსებიც კი უძლურები არიან, თავისი ზალპით, ერთი დღითაც კი შეუმცირონ პუტინს სიცოცხლის ვადა.
რატომ არ განვიხილავ მობილიზაციის პროცესის ჩაშლის ალბათობას? ვადასტურებ, რომ თუ ჩაიშალა მობილიზაციის პროცესი, რუსეთის არმია ვერ მიიღებს ახალ იმპულს და მომავალი წლის ადრეული გაზაფხულისთვის თოვლივით დადნება და გაქრება. მაგრამ, უკრაინას და კონკრეტულად უკრაინის შეიარაღებულ ძალებს არც ამოცანა აქვთ და არც შესაძლებლობა, გავლენა მოახდინონ, ჩაშალონ რუსეთში მობილიზაციის პროცესი. ამიტომ უკრაინის შეიარაღებული ძალების ხელმძღვანელობა ვალდებულია დაგეგმოს ღონისძიებები წარმატებული მობილიზაციის ალბათობის გათვალისწინებით. თუ მობილიზაცია ჩაიშალა მით უკეთესი უკრაინისათვის, თუ არ ჩაიშალა მით უარესი რუსეთისათვის.”

რატომ გახდა პუტინი იძულებული ვა ბანკზე წასულიყო და სად მიიღო მოსკოვმა მეორე ფრონტი? – გიორგი თავდგირიძე