“პანღური მკრეს და ეკლესიიდან გამომიშვეს! არადა ვმედავითნეობდი ჩემთვის…” – ლელა ჩხარტიშვილი

ლელა ჩხარტიშვილი:

“დიდი ხნის წინ, ახლა მეცინება, ჩემს შეხედულებებს რომ არ ვმალავდი, პანღური მკრეს და ეკლესიიდან გამომიშვეს!

არადა ვმედავითნეობდი ჩემთვის… თითქმის ზეპირად ვიცოდი ყველაფერი და რომ მეკითხებოდნენ, როგორ დაიმახსოვრეო. მიკვირდა. ამდენჯერ რამე წაიკითხო (ბავშვობიდან) და ჩლუნგი ხომ უნდა იყო, რომ ძალუნებურად არ დაგამახსოვრდეს…

სასაცილო თუ სატირალი კი ის იყო, რომ ლამის ერის მოღალატეობა დამწამეს..და ეკლესიის მტრობა დამაბრალეს.. არ ვიცი რა იქადაგა მერე იმ მღვდელმა.. მრევლის წევრები… თვალს მარიდებდნენ.. „ნე ვიჟუ“-ს მირტყამდნენ. მართლა რომ არავისთვის არაფერი დამიშავებია.. რა მინდა იცით ვთქვა?… აი, ვინც ასეთ ქმედებებს სჩადის, იმ ხალხს არავინ არ უყვარს!.. არც პატრიარქი და არც ეკლესია!… წყალი რომ შეუდგეს ეკლესიასაც (ამ შემთხვევაში ფიზიკურს, თორემ სულიერ ეკლესიაზე წარმოდგენაც კი არა აქვთ ბევრს და ან როგორ უნდა შეუდგეს წყალი.. „ჯოჯოხეთის ბჭენიც ვერ ერევიან“ იმას, მართლა რომ ეკლესია ჰქვია) და პატრიარქსაც, დარწმუნებული ვარ, პირველი ეგენი ესვრიან ქვებს…

ეს არის ფსიქოლოგია ბრბოსი, რომელსაც სახე არ გააჩნია. რომელიც, გადარჩენის ინსტიქტს აყოლილი, ყველა ,,პრობკას” ერგება და მოქმედებს დევიზით: ,,ПОКА ВЫ В СИЛЕ, Я ВАШ!” (ფრაზა ფილმიდან: ,,მივიწყებული მელოდია ფლეიტისათვის”)”