ივნისის ბოლოს რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი სერგეი ლავროვი ლტოლვილთა საკითხებში გაერო-ს უმაღლეს კომისარს ფილიპო გრანდის შეხვდა. რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს მიერ შეხვედრამდე გავრცელებულ ოფიციალურ განცხადებაში ვკითხულობთ: „მხარეები ლტოლვილების და იძულებით გადაადგილებული პირების უფლებების დაცვის მიმართულებით საერთაშორისო თანამშრომლობის მიმართულებებს განიხილავენ. მოსკოვისთვის გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი იძულებით გადაადგილებული პირებისა და დევნილების საკითხებზე მომუშავე ეფექტური სააგენტოა. უმაღლესი კომისრის სამუშაო ვიზიტი რუსეთში სააგენტოსთან თანამშრომლობის გაღრმავების შესაძლებლობაა.“
თუმცა, 200’000-ზე მეტი ადამიანი საქართველოში და 1,5 მილიონზე მეტი უკრაინაში იძულებით გადაადგილებული პირი საკუთარ ქვეყანაში სწორედ რუსეთის სამხედრო აგრესიის გამო იქცა. კრემლი მრავალი წელია არცერთი მიმართულებით არ თანამშრომლობს გაეროს სააგენტოსთან ან ზოგადად ორგანიზაციასთან. რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს განცხადება მხოლოდ მორიგი სიცრუეა მოსკოვიდან.
გავიხსენოთ 24 მარტს გაეროს ადამიანის უფლებათა საბჭოს მიერ მიღებული რეზოლუცია საქართველოსთან თანამშრომლობის შესახებ. რეზოლუცია ეთნიკური ქართველების დისკრიმინაციას, სიცოცხლის უფლების დარღვევას, თავისუფლებას და უსაფრთხოებას შეეხება. რეზოლუციის ტექსტში ოკუპირებულ რეგიონებში ადამიანის უფლებების მხრივ არსებული უმძიმესი მდგომარეობაა ხაზგასმული. გაერო რუსეთის მიერ ადგილზე ეფექტური კონტროლის განხორციელებაზეც საუბრობს და გადაადგილების შეზღუდვის თუ უკანონო დაკავებების კონტექსტში კრემლის პასუხისმგებლობაზე მიუთითებს.
„რუსეთის საოკუპაციო ძალების მიერ ადამიანების გატაცება, მათთვის მშობლიურ ენაზე განათლების მიღების შეზღუდვა და იძულებით გადაადგილებული პირების სახლების განადგურება შემაშფოთებელია“ – საბჭომ ასევე აღნიშნა, რომ იძულებით გადაადგილებული პირები კვლავ ვერ ახერხებენ თავიანთ სახლებში ღირსეული დაბრუნების უფლებით სარგებლობას, რადგან იქ რუსი ოკუპანტები დგანან. საბჭომ რუსეთს საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე გაეროს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატის ოფისის „დაუყოვნებლივ და შეუჩერებლად“ დაშვებისკენ მოუწოდა.
გაეროს გენერალურმა ასამბლეამ 16 ივნისს უშუალოდ იძულებით გადაადგილებული პირების შესახებ რეზოლუცია მიიღო და კიდევ ერთხელ აღნიშნა, რომ მათ თავიანთ სახლებში ღისეულად დაბრუნების უფლება აქვთ. მნიშვნელოვანია, რომ მსგავს რეზოლუციას ასამბლეა თოთხმეტი წელია უწყვეტად იღებს, თუმცა რუსეთი არც ორგანიზაციასთან თანამშრომლობს და არც დევნილთა უფლებებს იცავს.
გაეროს სხვადასხვა სააგენტოების რეზოლუციები კარგად გვიჩვენებს თუ როგორ უტიფრად ცრუობს რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრო, როდესაც გაეროსთან თანამშრომლობაზე საუბრობს. მოსკოვისთვის გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია მხოლოდ მისთვის არასასარგებლო გადაწყვეტილებების დაბლოკვის საშუალებაა, რადგან რუსეთი ვეტოს უფლებით სარგებლობს. პუტინი საერთაშორისო ნორმებსა და გაეროს ძირითად პრინციპებს პატივს არ სცემს. მილიონობით ადამიანი ვლადიმერ პუტინის ბრძანებით სახლიდან რუსმა სამხედროებმა გამოაგდეს, მათ საცხოვრებელი რაიმე ბუნებრივი კატასტროფის გამო კი არ დაუკარგავთ. საქართველოს ტერიტორიაზე უკანონო „ბორდერიზაციის“ შედეგად კი, ქვეყენაში იძულებით გადაადგილებულ პირთა რიცხვი კიდევ უფრო იზრდება, რადგან რუსეთის საოკუპაციო ძალებს შეიძლება ნებისმიერ დროს მოეწონოთ ახალი სახლი. რუსეთის ოფიციალური პოზიციაა, რომ კრემლს გაეროს ლტოლვილთა უმაღლეს კომისარიატთან თანამშრომლობა სურს. სინამდვილეში, მოსკოვი ყოველდღიურად ფეხქვეშ თელავს გაეროს ძირითად პრინციპებსა და ადამიანის ფუნდამენტურ უფლებებს.
გურამ მარტიაშვილი
კომენტარები