საქართველოს პრეზიდენტმა, სალომე ზურაბიშვილმა ვიდეომიმართვა გაავრცელა ახალი წლის დადგომისთანავე, სადაც ის ამბობს:
“ილიასი არ იყოს, ქვეყანა დგას უზარმაზარი თხრილის წინ და საკმარისია ხელი გვკრან და გადავიჩეხებით. ოღონდ, ილიას წუხილი უცოდინარობაა, შრომის ნაკლებობაა, მიზნის დაკარგვა, ჩვენ კი დღეს უარესი გვჭირს, ერთმანეთი დაგვკარგეთ, ერთმანეთს ვეჯიკავებით თხრილისკენ, მტერიც აღარ გვჭირდება, რომ გვკრას ხელი, მის საქმეს ჩვენ ვაკეთებთ და ვკრავთ ერთმანეთს ხელს, უკიდეგანო შური და ბოღმაა, სიძულვილი და დაპირისპირებაა, მოკლევადიანი გეგმები და კიდევ უფრო მოკლემჭვრეტელი ხედვაა, სამაგიეროდ, გრძელვადიანი და უსაფუძვლო ამბიციები.
ჩემი ძალისხმევა მიმართულია იმისკენ, რომ ერთმანეთთან მისასვლელი გზები მოვნახოთ. მოვახერხოთ ის, რომ მოსმენიოთ და საუბრით მოვახერხოთ ქვეყნის გადარჩენა. ქვეყნის ხვალინდელი დღისთვის მოვნახოთ ეროვნული თანხმობა. ზოგი-ზოგი ავრცელებს, რომ ეს კეთდება, რომელიმე ერთი რომელიმე ადამიანის გათავისუფლებისთვის, არა! არა იმისთვის, რომ ვიღაცისთვის, ვიღაცასთან შერიგება მე მოვახერხო – არა. ეს იმისთის კეთდება, რომ ჩვენ შევძლოთ ელემენტარული მოსმენა, შევთახმდეთ იმაზე, რაც ამ ქვეყანას ააშენებს, არათუ გადაარჩენს, მაგრამ მოგვცემს საშუალებას ხვალინდელი… ანას და სხვებს არათუ სურვილები შევუსრულოთ და ავუსრულოთ, არამედ, არასოდეს, მომავალ წლებს არ ვთქვათ, “რით გაგახაროთ?”
სტილი დაცულია.
კომენტარები