გია ბურჯანაძე 8 ოქტომბერს თურქეთის ერთ-ერთ კლინიკაში რიგით მეხუთე ოპერაციას იკეთებს. 3 ნოემბერს მსახიობი თბილისში უნდა იყოს, თეატრის სცენაზე. რამდენიმე დღის წინ კი ბათუმის საერთაშორისო კინოფესტივალ Biaff-ზე სპეციალური პრიზი გადასცეს, კინოში შეტანილი წვლილისთვის. “პრაიმტაიმთან” ინტერვიუში ამბობს, რომ სპორტული ცხოვრებით მცხოვრებს ვერ წარმოედგინა, რაიმე მსგავსად ვერაგული დაავადება თუ გაეკარებოდა:
„ ოპერაციას გავიკეთებ, 3 ნოემბერს კი სპექტაკლი ჩავანიშნინე. იმედია, ისე ვიქნები, რომ თამაშს შევძლებ. თეატრში თამაში შემიძლია, იქ 3-4 საათი ვარ, აი, გადაღებაზე მთელი დღით წასვლა, ჩემს მდგომარეობაში, რთულია.
წელიწადი და ათი თვე გავიდა, რაც ამ დაავადებას ვებრძვი. მეხუთე ოპერაციას ვიკეთებ. თურქი ექიმები მეუბნებიან, რომ ამ დაავადების სამუდამო განკურნება ძალიან იშვიათია. დაკვირვების ქვეშ უნდა ვიყო, ანალიზები, ცოტ-ცოტა ქიმია თერაპია. მეუბნებიან, რომ ვიმუშავებ და ასე გავაგრძელებ ცხოვრებას. ძალიან ყურადღებიანი ხალხია. თბილისშიც ძალიან კარგი ექიმები შემხვდნენ, პროფესიონალები და ყურადღებიანები. ჩემმა თურქმა და ქართველმა ექიმებმა ერთმანეთთან კარგი ურთიერთობაც კი დაამყარეს.
– როგორია ამ ვერაგ დაავადებასთან ერთად თანაცხოვრება?
– მეგობრების და ოჯახის გვერდზე დგომით თანდათან შეგუებული ხარ. აქაური და თურქი ექიმები, თავიდანვე მაძალებდნენ, რომ არ გავჩერებულიყავი სახლში და სპექტაკლები მეთამაშა. ამ პერიოდში ორ-სამჯერ გასტროლებზეც ვიყავი. ეს მეხმარება, რადგან ნაკლებად ვფიქრობ დაავადებაზე და მოტივირებული ვარ. რომ მეუბნებიან, ხუთი თვის შემდეგ გასტროლი გაქვსო, მე არ ვიცი, ხუთი თვის შემდეგ როგორ და რანაირად ვიქნები. ექიმები მეუბნებიან, არ მოახსნევინო გასტროლი, მოემზადე და რადგან მოემზადები, ისე იქნები, რომ წახვალ კიდეცო. ჯერჯერობით, მათი ეს მიდგომა ამართლებს. რამდენჯერაც წავედი, დავაკვირდი, რომ სულ მოტივირებული ვიყავი.
კომენტარები