“სავსე იყო საავადმყოფო დაჭრილი ჯარისკაცებით… სიტყვა “ოკუპანტი” მეცოტავება…”

ხათუნა კეთილაძე:

08.08.08
გახსოვთ გაშეშებული, დამუნჯებული და შეშინებული თბილისი?
ყელში წაჭერილი ბოღმა… რომ უნიტაზს ჩაბღუჯებული რუსი “სალდატი” ხარბი და მშიერი თვალებით დაჯლიგინობს შენს ქვეყანაში. გეძებს და ნადირობს შენზე.
გამთენიოს ნაადრევი მშობიარობა დამეწყო.
ღუდუშაურში გამაქანეს.
სავსე იყო საავადმყოფო დაჭრილი ჯარისკაცებით .
პალატებიდან ყრუ, მოგუდული კვნესა ისმოდა.ქაოტურად დარბოდნენ ექიმები და ექთნები.
ვიღაც დერეფნიდან ყვიროდა

• ახალი დაჭრილები შემოიყვანეს.

მოსაცდელში მდუმარედ იდგა ჭირისუფალი. არავინ ლაპარაკობდა. მეჩვენებოდა,რომ თვალს მარიდებდნენ.
მე კიდევ რობოტივით საკუთარ თავს, ღმერთს თუ ამ ხალხს ვეხვეწებოდი.

• ოღონდ ახლა არა …ოღონდ ახლა არა !

დღემდე არ გამდის ეს ბრაზი…და

სიტყვა “ოკუპანტი ” ძალიან მეცოტავება.