პროფესორი, ზურაბ გურული, სოციალურ ქსელში, წერს:
“წარმოვიდგინოთ ასეთი სცენარი:
ქვეყანა ემზადება გარდაუვალი ომისათვის. მტერი არის უცნობი და ძალიან საშიში. იარაღი და ცოცხალი ძალა შეზღუდული რაოდენობით. სამხედრო კომუნიკაციები მწირი. გამოცდილი ოფიცრები და გენერლები კანტიკუნტად. სამაგიეროდ, გაქვს მოულოდნელი უპირატესობა. მტრის ბანაკის შტაბებში, ყველა მნიშვნელოვან სტრატეგიულ ადგილებში გყავს მზვერავები, რომლებიც უანგაროდ გაწვდიან საჭირო ინფორმაციას მეტოქის სუსტი ადგილების შესახებ და პრაქტიკულად მზა სცენარს გიხატავენ, თუ როგორ განვითარდება მოვლენები ბრძოლის ველზე და რომელი იარაღი უფრო ეფექტური იქნება.
ამ დროს, ერთერთ საშტაბო გენერალს გააღიზიანებს ერთერთი მზვერავის მიერ გამოგზავნილი ინფორმაციის ტონი და უხეშად უპასუხებს, პარალელურად პატაკს გააგზავნის არმიის პოლიტხელებთან.
პოლიტხელები ინფორმაციას სასწრაფოდ გადაამისამართებენ კონტრდაზვერვის დეპარტამენტის შეფებთან, რომლებიც დაუყოვნებლივ იწყებენ ოპერაციას მზვერავის რეპუტაციის გასანადგურებლად. ნელნელა საინფორმაციო კინკლაობაში ჩაერთვება მთელი არმია, თავისი ოფიცრებიან-ჯარისკაციანებად. ზოგი მზვერავს დაუჭერს მხარს, უფრო მეტი კი მშობლიურ გენერალს. ამ მოვლენების შემყურე მზვერავთა ქსელი იწყებს მიწოდებული ინფორმაციის გაფილტვრას და ზოგჯერ უბრალოდ სრულ უგულებელყოფას.
ასეთ ბაქკანალიაში ჩაივლის ომისათვის მოსამზადებელი რამდენიმე თვე. მერე იწყება ომი …
დანარჩენი ქე იცით …
P.S. ომია! ომს თავისი კანონები აქვს. მტერი ერთია.
პოლიტხელებს, კონტრდაზვერვის დეპარტამენტის უტვინო ხელმძღვანელებს და ა.შ. ტრიბუნალი მიხედავს და უნდა მიხედოს. ახლა კი ომია; მტერი მტერია; არავის დაინდობს. ჯარმა უნდა იბრძოლოს მხარდამხარ!”
კომენტარები