„სასწრაფო სამედიცინო და გადაუდებელი დახმარების მეხუთე ქვესადგურში ვმუშაობ. გუშინ მორიგე ვიყავი. ღამის 2 საათზე გადმოგვცეს მისამართი – მშობიარესთან უნდა მივსულიყავით.
ორსული 26 წლის გოგონა აღმოჩნდა, მესამე მშობიარობა ჰქონდა. როდესაც ორსულობის ვადა მითხრა, მივხვდი, რომ ცოტა ნაადრევი იყო მშობიარობა, მაგრამ აშკარად სამშობიარო, მოვლითი ტკივილები ჰქონდა.
სახლში მის გარდა მეუღლე და 2 მცირეწლოვანი ბავშვი დაგვხვდა და ორსულმა გვთხოვა, მისი მშობლების მისვლას დავლოდებოდით, რომ ბავშვები მათთვის დაეტოვებინა და მეუღლე კლინიკაში წამოჰყოლოდა, მაგრამ აშკარად დრო არ ითმენდა და ორსული წამოვიყვანეთ.
გზაში ვამხნევებდით, თვითონაც ყოჩაღად იყო. მერე ერთ მომენტში გვითხრა, მგონი მეწყება მშობიარობაო. მანქანა გავაჩერეთ. მანქანა აღჭურვილია სამეანო საჭიროებისთვის განკუთვნილი პაკეტით. დავიწყეთ მშობიარობის მიღება.სიმართლე რომ გითხრათ, მშობიარეზე მეტად მე ვნერვიულობდი. ძალიან დიდი პასუხიმგებლობა იყო, თან პირველ მშობიარობას ვიღებდი.
ერთია, როდესაც სამშობიარო ბლოკში იღებ მშობიარობას და მეორე – როცა მანქანაში, ექსტრემალურ სიტუაციაში გიწევს ახალი სიცოცხლის დაბადება. ეს სოცარი ემოციაა.
იოლად იმშობიარა, არც თვითონ გაწვალებულა და არც ჩვენ გავუწვალებივართ. როდესაც დედას მკერდზე დავაწვინეთ ბავშვი, მივხვდით, რომ ყველაფერმა მშვიდობაიანდ ჩაიარა და ამოვისუნთქეთ.
ბავშვის პრიველი ტირილი რომ გავიგონეთ, ყველას ისეთი ემოცია გვქონდა, ვერ აღგიწერთ. მთელი ღამე ამ საუკეთესო ემოციების ფონზე ვიმუშავეთ. მინდა გითხრათ, რომ ახალი სიცოცხლის დაბადება არის სასწაულის ტოლფასი რამ.
დედა-შვილი კლინიკაში მივიყვანეთ და იქაურ ექიმებს გადავაბარეთ. შემდგომი პროცედურები იმათ ჩაუტარეს და მადლობაც გადაგვიხადეს.
ჯანმრთელობას ვუსურვებთ პატარა მოქალაქეს“.
პრაიმტაიმი
კომენტარები