“ხელფასს უნდა დაემატოს შრომის კომპენსაცია, რომლის მითვისებასაც “ჯორჯიან მანგანეზი” შეეცდება” – მაისის სტუდენტური მოძრაობა

დღეს ფიზიკური გადარჩენაც შეუძლებელი ხდება. იმ პირობებში, როცა ყველა და ყველაფერი გაჩერებულია, ვერ ფუნქციონირებს ქალაქი, ვერ ყიდულობს შესაბამის საკვებს, ბავშვებს ვერ უშვებენ სკოლაში და გამოყავთ კულტურის წრეებიდან, ყოველდღიურად ურეკავენ ბანკები, აშანტაჟებენ ყადაღით, უჭრიან დენს, ვინაიდან მშრომელები ვერ იხდიან გადასახადს.

ჯერ თუ კიდევ რამე ხდება ჭიათურაში და მინიმალური ეკონომიკური თუ კულტურული ცხოვრება მიმდინარეობს, მაღაროელებისვე თქმით, ეს ხდება მეგობრის, ნათესავის ან ახლობლის გადმორიცხული თანხებით, რასაც თან ახლავს იმედი, რომ მალე რაღაც შეიცვლება.

ეს ცვლილება მათთვის კონკრეტულია.

პირველ რიგში, მაღაროელებს 100%-ით უნდა აუნაზღაურდეთ არ ჩარიცხული ხელფასი, რასაც უნდა დაემატოს შრომის კომპენსაცია, რომლის მითვისებასაც “ჯორჯიან მანგანეზი” შეეცდება. კომპანია უნდა წავიდეს ჭიათურიდან, მაგრამ ამავდროულად ვალები უნდა გადაიხადოს, რაც მშრომელებისა და ქალაქის მიმართ აკისრია.

ხელფასის 100%-ით დარიცხვა აუცილებელია, რადგან მშრომელები 60%-იანი ანაზღაურების შემთხვევაში მცირედითაც ვერ ამოისუნთქავენ, ვინაიდან ამ ხელფასს ბანკი დაიტაცებს მაღალი საჯარიმო პროცენტებით. შესაძლოა ეს თანხებიც არ იყოს გადასახდელად საკმარისი.

თან უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ამ პროცესში მონაწილეობენ ქალი სანიტრები, დამლაგებლები, რომელთა ხელფასიც 400-დან 600 ლარამდე შორის მერყეობს.

ამიტომ ხელფასის 100%-ის დარიცხვა და ბანკების ვალის ჩამოწერა პირველი საფიქრალია ჭიათურისთვის.

მაგრამ მათ არ ავიწყდებათ ხვალინდელი დღე, როგორც ითხოვენ ახლა და ამ წუთას არსებობის პირობებს, ასევე ითხოვენ ამ პირობების მაწარმოებელ მატერიალურ ბერკეტს. აჩერებენ მათი ცხოვრების გაუარესების პროცესს და გვთავაზობენ სამომავლო ცხოვრების მოდელს, სადაც საბაზისო ეკონომიკური პრობლემები გადაწყვეტილია მუშების სასარგებლოდ და ისინი საკუთარი ინტერესებისამებრ განაგებენ ბუნებრივი რესურსის სიკეთეებს, რაც მანგანუმის ნაციონალიზაციით, მოპოვებული და გაყიდული მანგანუმის ყოველწლიური შემოსავლის 5%-იანი ფონდით, ქალაქსა და სოფლებს შორის უფასო ტრანსპორტირებითა და კომპანიის მიერ ხალხისთვის დანგრეული სახლების და ეკოლოგიური ზიანის ანაზღაურებას მოიცავს.

ეს მეთოდი, რომელსაც დღეს მაღაროელები იყენებენ, – შევეწინააღმდეგოთ გაუარესებულ ცხოვრებას,- იმაზე მეტის მოთხოვნით, ვიდრე როდესმე მუშათა კლასს ჰქონდა დამოუკიდებლობის ისტორიაში, სწორედ ისაა, რასაც ხელშესახები პროგრესის მოტანა შეუძლია.

დღეს დაუპურებელი ჭიათურა დაპურებასთან ერთად, დასაპურებელი საშუალებების საკუთარ ხელში მოსაქცევად იბრძვის.