ჟურნალისტი ლალი მოროშკონა:
,,გუშინ გამოვიარე რუსთაველზე შვიდნახევარ კაციანი შოუს ალაგას და აი რა დავასკვენი :
1. აღარ უნდათ ქუჩის გადაკეტვა,აღარც რესურსი აქვთ და აღარც სურვილი, მაგრამ….(ამაზე მერე)
2.გადაკეტილ ქუჩაზე სამეზობლო გააქტიურდა და ზოგი ფეხბურთს თამაშობს და ზოგი სკეიტით დაკატაობს. ნუ, მაინც იკეტება და ბარემ გამოვიყენოთ- პრინციპით.
3. პრობლემა ლოკალიზებულია და რუსთაველის
გადაკეტილი რამოდენიმე მეტრი მთელ ქალაქს მშვიდობას გვრის. ტურისტების და ადგილიბრივების უპრეცედენტო რაოდენობაა აგვისტოსთვის! ყველა ერთობა და მაგრად “ახატიათ” “ზომბების კუნძული”- თუმცა არა, ვტყუი. მიდიან ახლოს და ფოტოებს უღებენ, როგორც ქალაქის “ანდერგრაუნდს” ნუ ესეც საქმეა!
4. ქალაქი ცხოვრობს ხმაურიანი,ლაღი ცხოვრებით,მათ შორის თავად აკაცუკთა აპოლოგეტები მართავენ უამრავ კომერციულ კონცერტებს და არავის აღარ ედარდება კეთროვანთა ვარამი.
5. ასეთი სასჯელისთვის არ მემეტებიან! მათი შეფობა იბიცაზე, ნიცაში, მაიამიზე ერთობა და მხოლოდ ქარდენს დებენ
” უი, აქ ყავა 3 ევროა და თქვენთან უფრო ძვირია”…ვერ ხვდებიან ამით რა მორალურ წნეხს ახდენენ ქუჩაში დატოვებულებზე, რომლებიც აქ, შარდის სუნში და 40 გრადუსიან სიცხეში საბოლოოდ თვითლიკვიდირდებიან.
5. როცა სხეული წყლულით იფარება, აუცულებელია ნეკროზული კანის ამოჭრა. მოკლედ, “ისინი ამოჭრეს”- ამას გულისტკივილით ვწერ.
ჯერ კიდევ იმედს ვიტოვებ, რომ ვისაც მათ ოჯახებში გონი მოეკითხება, გადაარჩენენ სამსხვერპლოზე მიტანილ და ლეშად აღქმულ ახალგაზრდებს…“
კომენტარები