„ეს თანამედროვე ბოლშევიკები ვერ მიმხვდარან, რომ შვილი არ აგებს მამაზე პასუხს“ – რას წერს რომან გოცირიძე

მოკლედ ვიტყვი კიდე ერთხელ ჩემს პოზიციას:

-ოჯახის მიერ წინაპრის შრომის შედეგის მიღება გამართლებულია სამართლებრივად, ფინანსურად და მორალურად.

-რომელ ქვეყანაშიც არ უნდა დაიდგას მისი სპექტაკლები, შედეგი იქნებოდა იგივე, რადგან ეს საერთაშორისო ვალდებულებაა.

-მუსიკა, ცეკვა, მხატვრობა ისეთივე შრომის შედეგს იძლევა, როგორც ღვინის, ციტრუსების ან ტურისტული მომსახურების რუსეთის ბაზარზე გაყიდა. ჰონორარზე უარის თქმა რუსეთის ბიუჯეტის სასარგებლოდ (რომელიც უკრაინაში ადამიანებს ხოცავს), იგივეა, რომ უარი თქვა გაყიდული ღვინიდან შემოსავლის მიღებაზე.

-ეს ხელისუფლება ქადაგებს ბოლშევიკურ მორალს, რომელმაც მილიონობით უდანაშაულო ადამიანი იმსხვერპლა იმის გამო, რომ შვილმა პასუხი უნდა აგოს მამის გამო ან პრიქით, უდანაშაულო ცოლმა პასუხი უნდა აგოს დამნაშავე ქმრის გამო და ასე შემდეგ. ხელისუფლების მომხრეები ლამის ცხარე ცრემლებს აღვარღვარებდნენ ერთი თვის წინ გამართულ ლანა ღოღობერიძის ავტობიოგრაფიული ფილმის ჩენებისას. ქალბატონი ლანას დედა ციმბირში ათი წლით გადაასახლეს მხოლოდ იმის გამო, რომ ქმარი მოჰყვა რეპრესიებში.

ეს ისტორია მოვიხმე როგორც ანტიჰუმანური და უსამართლო მიდგომის მაგალითი და არაფრით ეხება ელენე ხოშტარიას ოჯახს, რადგან ყველანაირად მართლები არიან. მართლები რომც არ იყვნენ, ეს თანამედროვე ბოლშევიკები ვერ მიმხვდარან, რომ შვილი არ აგებს მამაზე პასუხს. საქართველოს კანონმდებლობითაც ოჯახის წევრებისგან ცალკე მცხოვრები ზრდასრული შვილი ფინანსურად ( საგადასახადო კუთხით) არის დამოუკიდებელი პირი და არ არის არავითარ კავშირში ოჯახის სხვა წევრებთან.

და ბოლოს, ამ თემას წელიწადზე მეტია ღეჭავს ტვ. იმედი, რომელიც არის გაკოტრებული ტელეკომპანია, რომელსაც მთავრობამ აპატია 25 მილიონი ლარი, რომლის შემოსავლები არის წელიწადში დაახლოებით 30 მილიონი ლარი, ხარჯები კი 100 მილიონ ლარზე მეტი და ამ სხვაობას, 70 მილიონ ლარს ვიღაცა უფარავს.

ამ ტელეკომპანიის მეპატრონე ახლახან ლონდონში გაასამართლეს ფინანური თაღლითობისათვის არასატელევიზიო საქმეზე. ამაზე ტელეკომპანიის თანამშრომლებმა უნდა აგონ პასუხი? მიხვდით “იმედში” ამ მაგალითით მაინც, ხომ?“