გურამ შარაძის შვილი, რუსუდან შარაძე 2004 წლის ,,ალიაში” გამოქვეყნებული ინტრვიუს ფრაგმენტს აქვეყნებს და წერს:
,მამაჩემის მკვლელების (შემკვეთები, შემსრულებლები, მხარდამჭერები…) მსხვერპლის როლში ყოფნა, მათი გადარჩენის ერთადერთი საშუალებაა. მხოლოდ ამ გზით შეუძლიათ გამოიწვიონ ადამიანური თანაგრძნობა და მხოლოდ ამგვარად შეუძლიათ საკუთარი ბინძური ცოდვების შემსუბუქება.
ვინაიდან, არაფრისდიდებით ეს არ მსურს, ვადგავარ კანონის გზას; ამიტომ ვითმენ და კიდევ მოვითმენ – ვიცი, სამართალი კანონიერად აღსრულდება! და გამარჯვებაც მხოლოდ მაშინ იქნება სრულყოფილი!
გურამ შარაძის მკვლელები ციხეში თუ ჩალპებიან, არ მეწყინება, ჩემთვის მთავარია გასამართლდნენ-მეთქი, – ვთქვი ბევრჯერ… და თუ მაინც ჩალპებიან, ვისურვებდი, რომ ნორმალურ პირობებში და ასი წლის შემდეგ ამოსძვრეთ დამპალი სული, რათა დიდი დრო ჰქონდეთ უმოწყალოდ დახოცილი და გაუბედურებული ადამიანების აჩრდილებში გატარებისთვის.
მოკლედ, ვემხრობი, რომ პატიმრები, მათ შორის, მამაჩემის მკვლელები, ციხეში ნორმალურ პირობებში იმყოფებოდნენ. უბრალოდ, ეს ნაძირლები, არამზადები, საქონლები და კამბეჩები როგორ ბედავენ ხმის ამოღებას, რომ ტელეფონზე ლაპარაკის უფლება შეუზღუდეს ვინმეს.
ქვემოთ ვაქვეყნებ გურამ შარაძის სიტყვებს, რა პირობებში ჰყავდა სააკაშვილის ბანდას პირველი პატიმრობისას, 2004 წელს. ამას თვალსაჩინოებისთვის ვაკეთებ, იქნებ აკაცუებმა და მათი ჯოგის ყოჩებმა, მარტო საკუთარ დახასიათებას რომ წაიკითხავენ აქ და გამწარებულები ანონიმურად მივარდებიან, ამასაც მოჰკრან თვალი და დაწერონ ორი სიტყვა.
გურამ შარაძე: „მე ადმინისტრაციული სასჯელის ქვეშ ვიყავი და არა სისხლის სამართლის, მაგრამ, როგორც კრიმინალი, კაცისმკვლელი ან რაიმე უბედურების ჩამდენი, ისე ჩამიყვანეს ე.წ. “კაპეზეში” იარაღიანებმა და ნიღბიანებმა, შემაგდეს ისეთ საკანში, სადაც გამოუსწორებელ რეციდივისტებს აგდებენ ხოლმე… არა შუქი, არა სითბო… დარბიან ვირთხები და თაგვები და ისმის წყლის გამუდმებული ჩხრიალი… ჩამომართვეს ტელეფონი, საათი, სათვალეც კი. რა დანაშაული ჩავიდინე ასეთი? რაღაც სტამბურად დაბეჭდილი პლაკატი – გარყვნილების, ჰომოსექსუალიზმის, სატანიზმის გამავრცელებელი დავხიე, ხო… მთელი 15 დღე ასეთ უმძიმეს პირობებში გავატარე… წესით, წინასწარი დაკავების იზოლატორში, ახლა “კაპეზედ” რომ მოვიხსენიე, 2 დღეზე მეტს არ აჩერებენ დაკავებულს, დაუმტკიცდება თუ არა დანაშაული, მაშინვე გადაჰყავთ კამერაში, ან კოლონიაში. მე, ადმინისტრაციული სასჯელის ქვეშ მყოფმა პიროვნებამ, 15 დღე გავატარე იქ, რაც კანონის უხეში დარღვევა იყო“ (“ალია”, 9-10 დეკემბერი, 2004).
კომენტარები