პოლიტოლოგი, ხათუნა ლაგაზიძე:
დასავლეთს საქართველოში, ისევე როგორც, ჩვენს საზოგადოებას სჭირდება პოლიტიკოსი ან პოლიტიკოსთა ჯგუფი, რომელსაც ექნება მიზანი, ამ მიზანზე ორიენტირებული გრძელვადიანი ხედვა და გეგმა და შეეძლება პასუხისმგებლობის აღება პროცესებზე. მანამდე აქ ცვლილებებზე საუბარი ზედმეტია. რეალობა კი შემდეგია: ორი პროფესიის – თეატრმცოდნეობისა და პოლიტოლოგიის მიჯნიდან გეუბნებით, რომ ქართულ თეატრს არ ახსოვს ისეთი მასშტაბის რეჟისორი, როგორიც ბიძინა ივანიშვილია, რომელსაც 12 წლის მანძილზე არ ჰქონია ჩავარდნილი სპექტაკლი და თანაბრად წარმატებულია როგორც დრამაში, ასევე, კომედიაში, ტრაგიკომედიაში, ბალაგანსა თუ სატირაში (არასპეციალისტებისთვის აღვნიშნავ, რომ ჩამოთვლილი თეატრის ჟანრებია, კოლეგები კი დამეთანხმებიან, რომ ძნელად თუ იპოვი რეჟისორს, რომელიც თანაბრად წარმატებულია თეატრის ყველა ჟანრში და აქვს უნარი წინასწარი შერჩევით, უპირატესად უნიჭო მსახიობებით (რამდენიმე ნიჭიერი გამონაკლისია, რომელიც წესს ადასტურებს) ისეთი ექსპრესიული სპექტაკლები დადგას, რომ მაყურებელს ანუ ჩვენს შემთხვევაში ამომრჩეველს სულის მოთქმის და აზრზე მოსვლის საშუალება არ მისცე, 12 წლის განმავლობაში მუდმივად მიჯაჭვული ამყოფო შენს მიერ შეთავაზებულ სცენარებსა და სპექტაკლებზე. უფრო მეტიც, ჩამოუყალიბო გემოვნება, ძველი წამყვანი, მთავარი როლის შემსრულებელი მსახიობები თანდათან გადაწიო ფლანგებზე და მეორეხარისხოვანი როლების შემსრულებელ, სათადარიგო მსახიობებად აქციო. ახალი თაობიდან კი არამცთუ ალტერნატიულ რეჟისორად, არამედ მთავარი როლის შემსრულებელ მსახიობადაც ვერავინ შეძლოს დაწინაურება, რათა ალტერნატიული, მსგავსად ექსპრესიულ-დინამიური რეალობა შესთავაზოს საზოგადოებას. მეტი დინამიკა მეგობრებო, მეტი ინოვაცია, მეტი ექშენი, თორემ დარჩა ეს ქვეყანა ერთი სერიალის იმედად
გაგრძელება იქნება
კომენტარები