ბლოგერი, პროგრამისტი, უჩა აბაშიძე:
“კიდევ მეჩხუბნენ “რანაირად არის ბახმუტი და სოლედარი არაფერი” თემაზე
და მივხვდი, როგორ უნდა ავხსნა
ზოგადად საუკუნეების მანძილზე, ყოველთვის უჭირდათ ადამიანებს ამის გაგება, ჩვეულებრივ ადამიანებს, ემოციების მქონე ადამიანებს
კარგი მაგალითია მაგალითად მეტალიკის for whom the bell tolls-ის ტექსტი
for hill, mand would kill, why they do not know
as if it would test their pride
(ან რაღაც ეგეთი, ზუსტად არ მახსოვს, მარა თავში ასე მაქვს. ვაფშე ჰემინგუეის რაღაც ლექსია თუ რაღაც?)
ენივეი
ხოდა ბახმუტიც და სოლედარიც არის no name hill-ი სინამდვილეში
და მთელი ადამიანის ისტორიის მანძილზე, სულ არსებობდა ეგეთი “არსად, არაფერი სიმაღლე” – რომლის აღებაზეც იბძოდნენ არმიები
და ჯარისკაცები ვერ იგებდნენ ვის რად უნდა რაღაც ბუჩქი და რაღაც ორმო
ადამიანს სჭირდება ნათელი მიზანი, რას იცავს და რას უტევს
ეს უნდა იყოს რაღაც ობიექტი და უნდა იყოს ვიღაც
ანუ 2008-ში მქონდა ეს პრობლემა, დაბრუნებული – ვერ ვაგებინებდი მეგობრებს რო უნდა წამოხვიდე სადაც მტერია, იქ, ხეობაში, მთაზე, ორმოში – იქ უნდა ვიომოთ
რო შენს ოჯახამდე ვერ მოვიდეს მტერი
ის კიდე მპასუხობდა, რო არა ძმაო – მე აი დაველოდები აქ, სოფლის განაპირას – და რო მოვლენ სუ დანით დავხოცავო (არ ვხუმრობ, წაიკითხავს და იცის ვისზეც ვამბობ)
ბევრი ბაზრობდა ეგეთ დებილობებს მაშინ
საქმე ეგ არის
შენ სოფლამდე რო მოვლენ, შენს მოკვლაში – გაგაყოლებენ ოჯახის წევრებსაც
მარა “მიზნის” პონტში – ბევრად უფრო “გრძნობ” – რას იცავ
და იქ, სადღაც, ხევში, უბედურებაში, რატო უნდა დაიცვა რაღაც გზის ნაგლეჯი და რაღაც შემაღლება, ვერ იგებ
იმიტო რო ობიექტურად იმას არანაირი ფასი არ აქვს, შენც ხვდები, ყველაც ხვდება
მტერსაც კი ესმის, რო რატო გვატევინებენ ამ სისულელე ობიექტზე? ვის რად უნდა?
სინამდვილეში, ომში საჭიროა მხოლოდ ერთი რამე – გაანადგურო მტრის შეიარაღებული ძალები
სულერთია ამას სად იზამ
საზღვარზე
ხევში
მთის წვერზე
მიტოვებულ ქალაქში
თუ შენი ცოლ-შვილით დასახლებული სოფლის განაპირას
მეტს არაფერს აქვს მიზეზი
არაფერ შუაშია no name hill, ამას ვერ იგებენ ძალიან განათლებული ადამიანებიც კი, ვისაც გრძნობები და ემოციები აქვთ
რო არაფერი აზრი არ აქვს იმ კონკრეტულ მინდორზე და კონკრეტულ ხევს
მთავარი არის – მტერი გაცვითო, იზამ ამას კიევის ქუჩებში, თუ იზამ ამას “no name სოლედარში” – დიდი სხვაობაა იმ მხრივ რო კიევი ამ დროს ცხოვრობს “შედარებით” მშვიდად
სულ ეს არის, ამიტომ “სტრატეგიულად”, რუკაზე – სოლედარი არაფერს არ ნიშნავს, და არაფერს არ ცვლის. როგორცკი მტერი ისე შემოვიდა რო დანაკარგები შენ ბევრი გაქ და მტერს ისე ეფექტურად ვეღარ ცვეთ – უნდა დატოვო, “გაფუჭდა” ეს no name hill – bring next one
და მასეთი “მტრის საცვეთი No name პოლიგონები” უკრაინას აქვს ხუმრობის გარეშე რამდენიმე ათეული ათასი
დიდი ქვეყანაა უკრაინა ძაან, ჩვენ ვერ ვიაზრებთ რამხელა
მარა კი, ყველას ხან “გაურბის”, უკრაინელებსაც და რუსებსაც
და ვინაიდან ამდენი ადამიანი დაიღუპა “ბახმუტისთვის” (ორივე მხრიდან)
უნდათ დაიჯერონ რო ბახმუტშია საქმე, რო ბახმუტს აქვს წონა
და რო No name არაა
არა მეგობრებო, ამდენი ხალხი – დაიღუპა უკრაინის დაცვაში, სულერთია სად დაიცავდნენ უკრაინას, საზღვარზე, ხარკოვთან, კიევთან თუ ბახმუტში
მთავარი არის რამდენი ათეული ათასი რუსი მოკვდება და რო ეგ ქალაქი მაინც ნანგრევებია და კარგი დასაცავია, ჯერ ჯერობით
მეტი არაფერს აქვს მნიშვნელობა, ბახმუტისთვის და სოლედარისთვის არ იღუპებიან ბიჭები
რუსების ჯარის დასახოცად – იღუპებიან
ვაფშეტა ეგ ძაან მნიშვნელოვანია, მეთაურობამ რო აუხსნას ეს ჯარისკაცებსაც და სწორი დავალება მისცეს, რო ყველა ჯერი როცა უსაფრთხოებას დაიცავთ და შენ გადარჩი და +1 რუსი მოკვდა – ეგ არის მთელი მიზანი და არაფერი მნიშვნელობა არ აქვს პატრის ლუმუმბას ქუჩას და არაა საჭირო გმირულად შევარდე ჩამონგრეულ სახლში, რომელშიც შენი მეგობარი დაიღუპა და შენ მიანიჭე იმ სახლს ემოციური ფასი და ცდილობ დაიბრუნო
ბახმუტიც და სოლედარიც და უგლედარიც არის სრული no-name hill-ები, ამ ომის
ყველა ვინც იბრძვის მანდ, იბრძვის მთელი უკრაინისთვის, მერე დაიხევენ 1 სოფლით უკან და იბრძოლებენ იქაც – მთელი უკრაინისთვის
თვითონ იმ სოფლებში არაა საქმე, რუსეთის არმია უნდა გაიცვითოს, ეს არი მთავარი
და თუ დასაცავად “აღარ ვარგა” ის ადგილი და გაცვეთა ისე ეფექტურად ვეღარ მოხდება, ესეიგი ღირს დათმობა და შემდეგი No-name hill_ის დაკავება
იმედია ავხსენი ამჯერად”
კომენტარები