ჟურნალისტი, გოჩა მირცხულავა:
ზვიად რატიანის მიერ სასამართლოში წარმოთქმული სიტყვა, “ოცნებისთვის” მორალური განაჩენია: “ქართულ ენაში არის ასეთი სიტყვა – „ სინდისი“. შეიძლება არ იცოდეთ, რომ ეს სინდისი პირობითი ცნებაა და ეს სინდისი ზოგიერთ ადამიანებს აწუხებს, თუნდაც ისეთი მოძველებული, როგორიც მე შემომრჩა ამ ასაკში. ეს სინდისი არ რეგულირდება კანონით. ისევე როგორც სიძულვილი და ეს სინდისი მართლა მაწუხებდა, როცა ჩემს სახლში მეძინა. საყვარელი ქალის ზრუნვის გარემოცვაში. ვმეგობრობდი ჩემი ასაკის შვილებთან და ამ ასაკის ახალგაზრდები მიუყვანეს მსხვერპლად ერთ ადამიანს… ალბათ ორი დღით ადრე, ვიდრე ჩემი ამბავი მოხდა, “ბათუმელებმა” მთხოვა მზიას შესახებ წერილის დაწერა და დავწერე და მახსოვს ჩემი განცდა, რომ ვიყავი კმაყოფილი, რომ მოვასწარი, კარგი გაზაფხული დღე იყო, კარგი ამინდი იყო, გავაბოლე და ვიგრძენი უცებ ძალიან დიდი სირცხვილი, დავჯექი ამხელა კაცი, დავწერე, კმაყოფილება ვიგრძენი და ამის მერე გავიდოდი რუსთაველზე და გავიფიქრე, რომ აი, სულ ესა ვარ…
დარწმუნებული ვარ, დგებუაძეს ეს ვითარება არ მოსწონს. ტკივილზე რომ ამახვილებთ ყურადღებას, შეიძლება, პოლიციელს მართლა ეტკინა, მაგრამ ტკივილის მიყენება რომ მდომებოდა, სხვანაირად მივაყენებდი. ეს იყო სიმბოლური კადრი და კადრშივე გავაკეთე ეს. დავუშვათ, ეტკინა, მართლა მრცხვენია, თუ ეს ასეა. ამ პარადიგმაში, როგორიც “ქართული პოლიციელის” ლოყაა, ამაში როგორ უნდა ვიცხოვროთ?
რა გადაწყვეტილებაც არ უნდა გამოაცხადოთ დღეს, ჩემი მომავალი გაცილებით მსუბუქი და სანატრელია, ვიდრე იმ ადამიანების, რომლებიც საქმით ემსახურებიან ან დუმილით ამყარებენ ამ უსამართლობას”.დიდი პოეტი და დიდი მოქალაქე.
კომენტარები