სინდისის პატიმარი, რეზო კიკნაძე ციხიდან წერილს ავრცელებს და ბებიას დაბადების დღეს ულოცავს.
დღეს ბებოს დაბადებისდღეა!იმ ბებოსი, რომელიც ყოველი დარეკვისას მეუბნება მთელს ჩემს სიცოცლეს დავთმობდი ოღონდ შენთან ერთხელ მაინც ჩამახუტაო, იმ ბებოსი, რომელიც ჩემთვის ყოველთვის ახალგაზრდაა და არასდროს დაბერდება. იმ ბებოსი, რომელიც ყოველთვის ნათელ მხარეს იდგა/დგას და მისი ასაკის ხალხის უმეტესობისგან განსხვავებით არასდროს წამოგებია პროპაგანდას. იმ ბებოსი, რომელიც ჩემს ყველა სასამართლოს ესწრება და ერთი ადამიანი ვინც ყველაზე ყველაზე მეტად განიცდის შენს ტყვეობასო, რომ მკითხონ მას დავასახელებდი. სამი კვირის წინ გულის ოპერაცია გაიკეთა (შუნტირება) და ძალიან ვნერვიულობდი. აღარ შემეძლო ლოდინი სანამ დავრეკავდი და დედა მეტყოდა კარგად ჩაიარაო, სანამ მის ხმას არ გავიგონებდი…იმ ბებოსი, რომლისთვისაც ბებო არასდროს დამიძახია და არც დავუძახებ, რადგან ჩემთვის ბებოზე მეტია-დედაც არის მამაც, დაც, მეზობელიც და ძმაკაციც. უნდა ნახოთ ერთად როცა ვართ როგორ ვუკითხავთ ერთამანეთს ლექსებს, ვუყურებთ ფილმებს, განვიხილავთ წიგნებს. ჩემთვის არ არსებობს მასზე მშრომელი, მასზე კეთილი და მასზე მგრძნობიარე ადამიანი. მართლა ყველაზე კეთილია მთელ სამყაროში. გამოიცანით აბა ერთადერთი რამ რაზეც ,,მეჩხუბება“ სულ? რა თქმა უნდა ჭამა. როცა 5 სხვადასხვა საჭმელს ჩამტენის პირში თავის ნამცხვრებით, შოკოლადებით და ხილით და მაინც იმას ეუბნება დარეკვისას დედას დამტანჯა არაფერს ჭამსო. ყოველთვის იმხელა თეფშებს მივსებს ხოლმე ჩემი საყვარელი ფრაზაა ,,ნაი რა არი ეს ქვაბით დამიდგი?“ აუ როგორ მომენატრა…ბებო ცოტაც გაუძელი და აუცილებლად ჩაგეხუტები. მიყვარხარ და მენატრები და გთხოვ დღეს არ იტირო და აღნიშნე….გილოცავ,უფრო სწორედ ჩემს თავს ვულოცავ შენს არსებობას, მადლობა რომ მყავხარ.
კომენტარები