მუსიკოსი, ნიკოლოზ რაჭველი:
“აქ, უკრაინაში, ასეთი განგაში ყოველდღიური ცხოვრების შემადგენელი ნაწილია… დღის მანძილზე ვხვდებით მოქალაქეებს, ქუჩაში მოსიარულეებს, გვემადლიერებიან, სიყვარულს გვიხსნიან, აცრემლებულნი გვიყვებიან თავიანთ მდგომარეობაზე, ყველას ერთი ახლობელი, ოჯახის წევრი ან უბრალოდ ნაცნობი მაინც ყავს, ვინც ფრონტის წინა ხაზზე იბრძვის… ჩემთვის ახლა აქ ყოფნა ემოციურად კიდევ უფრო დამძიმებულია შოვის ტრაგედიით, რომელსაც ყოველი ახალი ნაპოვნი ცხედარის ამოცნობის ამბის გაგება და გააზრება განაპირობებს… და კიდევ იცით რაზე ვფიქრობ?
კიევში ჩვენი ყოფნის ამსახველ ფეისბუქ სტატუსებზე მრავალ დადებით გამოხმაურებას გამოერევა ხოლმე ისეთიც, სადაც გვძრახავენ, გვლანძღავენ ან გვაქილიკებენ, მერე ასეთი კომენტარების ავტორთა კედელზე გადავდივარ და მაშინვე ყველაფერს ნათელი ეფინება, ერთნი ღიად პროსულები და მეორენი ერთგვარი “მორწმუნენი” არიან, ხატებით რომ აქვთ სავსე ავატარი…
ყველა საზოგადოებას ყავს განსხვავებული ხედვის წარმომადგენლები, სიტყვის თავისუფლების აუცილებლობა ჩემთვის კონსტიტუციაზე მაღლაც დგას, მაგრამ სამშობლოსადმი მოღალატეობრივი დამოკიდებულება მაინც მანადგურებს და ვერაფრით ვეგუები. ყველას გვაქვს დაშვებული შეცდომები, უცოდველი არ მგონია ვინმე იყოს გარშემო, მაგრამ პუტინი, მისი რეჟიმი, აგრესია, მკვლელობა, პროპაგანდა და იდეოლოგია ცალსახად და ერთმნიშვნელოვნად დაგმობილი რომ არ არის ჩვენს ერში (ცხადია მაინც მცირე ნაწილს ვგულისხმობ, საბედნიეროდ!) ამაზე მეტად არაფერი მიკლავს გულს…
ჩავალ ახლა მე ბუნკერში, ნინო უკვე იქ არის.”
“ყველა ლოგიკით ახლა ბათუმში უნდა ვიყო, ფაქტი კი ასეთია…” – რას წერს ნიკოლოზ რაჭველი
კომენტარები