პოეტი, ბესიკ ხარანაული:
ცოცხლების მიმართ
როცა ლაფში ჩამარხული მკვდრებიფესვებს გაიდგამენ,როცა ვარჯებს ამოიყრიანდა ჩაგვიხვევენ ქვესკნელში ტოტებით,და, ჰაერი არ ჩაგვივა დახშულ ნესტოებში,და ვერ გავინძრევით ბეწვისოდენადაც…მაშინ გავიხსენებთ, როგორ ცრუ ვიყავით.
როცა დაგვეყრება ხევთა ხმა და გორთა ძახილიდა ყველაფრის დამნახავი ფრინველებიც მოფრინდებიან,რომ ამოწმონ ჩვენი ბოროტება სამყაროს წინაშე,მაშინ გავიხსენებთ, როგორ ცრუ ვიყავით.მანამდე კი, ვიცოცხლოთ ლაფშისანამდისაც ყველა ბავშვი არ გაჭაღარდება,ვჭამოთ ლაფი, ვისუნთქოთ ლაფი,გავიხსენოთ, როგორ ცრუ ვიყავით.
მაშინღა ვიტყვით:„ყველაფერი ნამდვილად იყო.“
კომენტარები