პარალმენტარი რომან გოცირიძე:
„მეტროსადგურ “დელისთან” ვცხოვრობდი. ერთ მშვენიერ დღეს სახელი გადაარქვეს და “გოცირიძე” უწოდეს. ერთმა გოცირიძემ მსოფლიოში უნიკალური მოსკოვის მეტროპოლიტენი ააშენა და მოსკოვის მთავარი არქიტექტორიც იყო, მეორემ, მისმა ძმამ-თბილისის მეტროპოლიტენი.
მოვდივარ სახლიდან მეტროსკენ ფეხით და წინ ერთი მოხუცი ქალი შემხვდა, გამჭვირვალე ცელოფნის პარკში რძის ნაწარმი ეწყო და და მაღაზიიდან სახლისკენ მიემართებოდა. კვიმატი სახე ჰქონდა. უცბად გამაჩერა და მომმართა: “ ბატონო რომან, დიდ პატივს გცემთ, მაგრამ სად გაგონილა, რომ ცოცხალი ადამიანის სახელს არქმევდნენ მეტროს სადგურს? არ არის თქვენი მხრიდან ეს კარგი საქციელი”. ავუხსენი, რომ ეს ჩემი ნების გარეშე მოხდა და შევეცდები, რომ გამოვასწორებინო ხელისუფლებას ეს შეცდომა. შევატყვე, კმაყოფილი დარჩა.
გავიდა რამდენიმე წელიწადი. ზუსტად იმ ადგილას, ისევ ცელოფნის პარკით ხელში, ის ქალი შემომხვდა. მომესალმა, საუბარი გამიბა. იმ დღეებში ორასლარიანი გამოვუშვით, ქაქუცა ჩოლოყაშვილის პორტრეტით. გავიფიქრე, დავიღუპე, მეტყვის ახლა, ვის გაუგია ცოცხალი ადამიანის ფულზე გამოსახვაო. ცოტათი კი ვგავდი ქაქუცას-ულვაშებით მაინც.მოკლედ მიმოიხილა არსებული პოლიტიკური ვითარება და ჩემდა გასაკვირად შენიშვნის გარეშე დამშორდა. მაშინ უკვე მეტროს სადგურს კვლავ დაუბრუნეს დელისის სახელი და ალბათ იფიქრა, რომ პირობა შევასრულე.
მოკლედ მიმოიხილა არსებული პოლიტიკური ვითარება და ჩემდა გასაკვირად შენიშვნის გარეშე დამშორდა. მაშინ უკვე მეტროს სადგურს კვლავ დაუბრუნეს დელისის სახელი და ალბათ იფიქრა, რომ პირობა შევასრულე.ახლა “გოცირიძე” სხვა სადგურს ჰქვია, დაუმთავრებელ მშენებლობას. ვიღაცას უთქვამს კალაძისთვის, არაფერი ეშველება ამ საქმეს, სანამ რომელიმე გოცირიძეს არ ჩავაშენებთ სურამის ციხის მსგავსადო.
რა გაეწყობა, მზადა ვარ გავწირო თავი“
კომენტარები