რა მოხდა და რა პროცესები დაიწყო 30 წლის წინ, 22 დეკემბერს? – საქართველოს პირველი პრეზიდენტის შვილი, გერმანიაში საქართველოს დესპანი კონსტანტინე გამსახურდია სოციალურ ქსელში შემდეგი შინაარსის პოსტს აქვეყნებს:
„რა მოხდა და რა პროცესები დაიწყო 30 წლის წინ, 22 დეკემბერს? ჩემი თვალსაზრისით ეს იყო სამხედრო-კრიმინალური გადატრიალება უცხო ქვეყნის არმიის და სპეცსამსახურის, (მაგ. ზაკვოს გენერლები, ბეპაევი და ივანენკოვი) ასევე პოლიტიკოსების ჩართულობით, (მაგ. ელცინის შტაბის უფროსი ბურბულისი, ვიცეპრეზიდენტი რუცკოი და ა.შ.) რამაც მისი წარმატება განაპირობა პრიმარულად. ამიტომაც სახელმწიფოს, რომელიც დაფუძნების და გამყარების სტადიაში იყო, (ნუ დაგვავიწყდება, რომ ლეგიტიმური ხელისუფლება სულ 14 თვე არსებობდა) გაუჭირდა ასეთ ჰიბრიდულ ძალასთან გამკლავება. საიდანღაც მოდიოდა ახალი ტანკები, ახალ-ახალი შეიარაღება, ჩართულები იყვნენ რუსი კომანდოსები. შემდეგ რაც ხდება, (06.01.1992 – 31.12.1993) ეს იყო მცდელობა დამხობილი ლეგიტიმური ხელისუფლება და ქვეყანა როგორმე ბოლომდე ჩაეთრიათ სამოქალაქო ომში. ეს უნდა მომხდარიყო იმის ხარჯზე, რომ ორი “მხარე” საბოლოოდ გამოეკვეთათ. მესამე მხარე ანუ რუსეთი კი ეცდებოდა, რომ დამწვარიყო რაც შეიძლება ბევრი ქალაქი, მომკვდარიყო რაც შეიძლება ბევრი ადამიანი. ამავე მიზნით გააჩაღებინა რუსეთმა ჯერ სეპარატისტებს, შემდეგ კი ხუნტას აფხაზეთის ომი, რომლის შედეგიც დღემდე სახეზეა. რომ დავთვალოთ შეტაკებების რიცხვი სამეგრელ-გურია-იმერეთის არეალზე მაინც ძალიან ცოტაა – ალბათ 10-15 იქნება ერთიანად, ორ წელიწადში; მსხვერპლიც რაც იყო ერთიანად, სირიაში ამდენი ალბათ 2 კვირის ინტენსიური ბრძოლებით იღუპება. მაგრამ ისე მოხდა, რომ ერთმა “მხარემ” მხარეობაზე უარი თქვა. ამიტომ ყველაფერი დარჩა სამოქალაქო ომის საწყის ფაზაში. ბოლოს ჩაიგუდა, თუმცა ამას მაინც არც თუ ცოტა ადამიანის სიცოცხლე შეეწირა, მათ შორის ლეგიტიმური პრეზიდენტის. ამ არგანვითარებას ნამდვილ “ომად” კიდევ ერთი მიზეზი აქვს: 1992 წლის 6 იანვრის შემდეგ ადამიანებში ამუშავდა თვითგადარჩენის ინსტინქტი. მოლაპარაკებები კანონიერების მომხრეებს და ხუნტას შორის სულ მიდიოდა და უმეტესად რაღაც კონკრეტულად ლოკალური, მცირე შედეგებით მაინც მთავრდებოდა ხოლმე. მათ შორის ყველაზე მნიშვნელოვანი მაინც ბობოყვათის მოლაპარაკებები იყო, სადაც იყო მცდელობა ყველაფრის დაბრუნება საარჩევნო რეჟიმში მომხდარიყო, მაგრამ ეს მცდელობაც ჩაიშალა. შევარდნაძემ ბანდებზე უარი ვერ თქვა. (ისინი 3 წლის მერე ალაგმა უკვე პოლიციით) ამიტომაც ბოლომდე დატოვა პუტჩის ფორმულა “ყველას მინუს ერთი” – ეს ნიშნავდა ამომრჩევლის მინიმუმ 70 პროცენტის დატოვებას პოლიტიკური პროცესის მიღმა. აი ამ ყველაფრის შედეგებს ვიმკით. დასავლეთი სად იყო? არც არსად. მას არ ჰქონდა ჩამოყალიბებული კონცეპტი, რა უნდა ექნა პოსტსაბჭოთა სივრცეში. დასავლეთი 1997 წლის კლინტონისეული ვარშავის ინიციატივის შემდეგ ერთვება სრულფასოვნად პროცესებში“ – წერს კონსტანტინე გამსახურდია.
კომენტარები