“დავით გარეჯში ძალიან მძიმე ვითარებაა… სანამ თავად არ ვნახე, ვერ დავიჯერე” – რა ხდება დავით გარეჯში?

პოლიტოლოგი, ლევან ლორთქიფანიძე, სოციალურ ქსელში, წერს:

“პირველად დავით გარეჯს 2009 წელს ვესტუმრე, სასკოლო ექსკურსიაზე წავედით მონასტრის მოსანახულებლად. მთავარი კარიბჭიდან შევედით, კიბეებზე ვიძრომიალეთ, ეკლესიის ზღურბლი გადავლახეთ, უამრავი ნიშა მოვიარეთ, ორ ქონგურთანაც ვიყავით და შემდეგ ახლოს მდებარე კოშკამდეც მივაღწიეთ.

ეს მხოლოდ ექსკურსიის დასაწყისი გახლდათ, რადგან შემდეგ ბილიკებს გავუყევით, ავედით მთის მწვერვალზე, გადავედით მეორე მხარეს, საიდანაც ვრცელ ველს გადავყურებდით. მთის ფერდზე გამოქვაბულები იყო, ზოგიერთ მათგანს ფრესკები ამშვენებდა, სანთლები დავანთეთ და უკან ჩამოვბრუნდით. ერთადერთმა გარემოებამ შეგვიქმნა დისკომფორტი, სულ მაღლა, მთის მეორე მხარეს საცალფეხო გზის პირს რკინის ჯოხების დაბალი რიგი მიუყვებოდა.

ბედნიერი შემთხვევის წყალობით დღესაც ვიმოგზაურე გარეჯში, რათა ჩემი თვალით მენახა ყველაფერი. მთავარი კარიბჭე ძველებურად გავიარე, უკეთ არის ყველაფერი კეთილმოწყობილი … შემდეგ ნაცნობ ბილიკს შევავლე თვალი, რომლის დასაწყისში ჩვენი ორი მესაზღვრე იდგა. შესანიშნავი ვაჟკაცები, ფოლადს დაგლეჯდნენ, რომ მიგეშვა. მათ გვითხრეს, რომ ბილიკზე გამოგყვებოდნენ და წყარომდე (“ცრემლებამდე”) მიგვაცილებდნენ. იქვე აღნიშნეს, რომ სხვა მიმართულებით წასვლა სახიფათო იყო, იქ აზერბაიჯანელი სამართალდამცველები დაგხვდებოდნენ და შეიძლება დავეკავებინეთ. განსაკუთრებულად მომხიბლა მუქარამ, რომ დაკავების შემთხვევაში, ერთი კვირა არაფერს მაჭმევდნენ. გავიხუმრეთ და უკან ჩამოვბრუნდით.

უკან წამოსული ხუმრობის ხასიათზე უკვე აღარ ვიყავი, მთლიანად მომეშხამა განწყობა. წინა ვიზიტის დროს რისი ნახვაც მოვახერხე, იმის ნახევარსაც ვერ შევავლე თვალი დღეს. კატასტროფული ვითარებაა, ძალიან მძიმე… სანამ თავად არ ვნახე, ვერ დავიჯერე.

წინასაარჩევნოდ გააქტიურებულ სკანდალებში ვერ ვერკვევი. ე.წ. “კარტოგრაფები” საშინელ შთაბეჭდილებას ტოვებენ… გეოგრაფია ჩემი საყვარელი საგანი იყო სკოლაში, მაგრამ საბჭოთა რუკების გრადუსებში, მინუტებსა და მასშტაბებში ვერ ჩავიძირე.

მხოლოდ ერთი შემიძლია ვთქვა – დავით გარეჯი საბჭოთა კავშირის რუკების შედგენამდე არსებობდა, თან საუკუნეებით ადრე… დავით გარეჯის საკითხი მხოლოდ კარტოგრაფებისა და მიწის მზომელების გადასაწყვეტი არ არის. მსოფლიოს ყველა პატიოსანი ისტორიკოსი, ხელოვნებათმცოდნე, კულტუროლოგი, რელიგიათმცოდნე გარეჯს საქართველოს მიაკუთვნებს!

საჯარო სივრცეში, დისკუსიების დროს, მოლაპარაკებებისას მხოლოდ ფორმალური, საბჭოთა დოკუმენტების საფუძველზე გარეჯის საკითხის განხილვა არის ანტისახელმწიფოებრივი მოვლენა.

სსრკ-ის რუკები ჩვენს საწინააღმდეგოდ მეტყველებენ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ყველაფერი დაკარგულია, არაფერი გამოვა და უნდა შევეგუოთ შექმნილ ვითარებას (კაკობობოხიძიზმი).”