ჟურნალისტი ლალი მოროშკინა სოციალურ ქსელში წერს:
“რომ არა პანდემია:
ვერ შევიყვარებდი სოფელს, არ მექნებოდა სუფსის სახლი გურიაში, არ ავავსებდი ამ სახლს ჩემი მეგობრების სიყვარულით…
და მერე რა, რომ ხანდახან სახურავი წვეთავს, ხან წყლის “მატორის ტვინი” ურევს, ხან ჩემი…
სურათს ისე ვკიდებ, რომ ძველი სახლის ნაპრალი დავმალო,
და იქვე წინა მეპატრონის დანატოვარ ხატთან, თაფლის სანთელი დავუნთო ამ კოხტა სახლის პირველმოსახლეს…
გარეთ კი ისეთი სიყვარულია…
ძაღლი, რომელსაც გურული პრონანსის გამო მეგონა ჯულბარ სი ერქვა, არადა ნოდარი ყოფილა…
ფისოების მოკრუტუნე ჯარი, ვერცხლისებრი ევკალიპტის და ქაცვის თავბრუდამხვევი სურნელი…
ეს ყველაფერი თანხობრივად,
ბევრი თქვენგანის ერთი ზაფხულის დასვენების ტოლფასია…
მე ღმერთის ქვეშ დავდივარ და მჯერა, რომ ისეთ განსაცდელს არ გამომიგზავნის, რომელსაც ვერ მოვერევი.
გამარჯობა მადლიანო ქართულო სოფელო და 3 კილომეტრში შავო, ხავერდოვანო ზღვა!“
კომენტარები