ვახტანგ ბოჭორიშვილის სახელობის კლინიკის დირექტორი, დავით გადელია სოციალურ ქსელში წერს:
„ტრენდში ყოფნა, ეს ახალ მოდაზე, ცოტა გატყლარჭულად… უბრალოდ კი – საზოგადოებრივი აზრის ტალღას ზემოდან რომ მოქცევი, როცა შენზე ლაპარაკობენ, შენს ნათქვამს იტაცებენ და იმეორებენ!… რა ტკბილი თრიაქია და როგორ ეფერება ეგოს! თვითშეფასება – უმაღლესი! უკვე უცხო ადამიანები გცნობენ, საღამოს ტელევიზორში არ უყურებ შენს გამოსვლას და გაპრანჭულად ამბობ: „ოჰ, მომბეზრდა უკვე!..“ მუდმივად გყავს შენი აზრების ამტაცებელი 200-300 მკითხველი, რაც ძაან სასაცილოდ მცირეა რუსეთისთვის, ჩინეთ – კორეისთვის, მაგრამ საკმარისად დიდია ჩვენისთანა პატარა ქვეყნისთვის.
… რა ტკბილია, ასეთ მდგომარეობა მაგრამ რა მაცდური! გზის ამცდენი! უპირველეს ყოვლისა საკუთარ თავს ვეუბნები ამას. მე, რა თქმა უნდა, ასეთ ტრენდში არ ვარ, მაგრამ მქონდა მცირე პერიოდი დეპუტატობისას, როცა წამოვიწყე ერთი სკანდალური კანონპროექტი და მედიის ცენტრში ავღმოჩნდი. მიხაროდა, მსიამოვნებდა და დიდ ყურადღებას ვაქცევდი ვინ რას იტყოდა. ფბ მაშინ არ იყო, თორემ აუცილებლად მეყოლებოდა ჩემით აღფრთოვანებულთა 300-400 კაციანი ჯგუფი (განსაკუთრებით, ვინც პროსტიტუციის შესახებ კანონით იყვნენ დაინტერესებული!..). მაგარია, როცა გეუბნებიან, გიწერენ: „ვაა, რა მამაცი ხარ რომ ეს თქვი!“ „ძალიან ცოტას თუ შეუძლია ამის თქმა!“ „ჩვენი ქვეყნის სინდისი ხარ!“ „ძალიან საყვარელი ხარ და მინდა ჩაგეხუტო!“.. მაშინ ახალგაზრდა ვიყავი და ვგიჟდებოდი ასეთ რამეებს თუ შემომძახებდნენ… ახლა ვფიქრობ, რომ დიდი აზრი არა აქვს სკანდალურ ტრენდში ყოფნას. ზუსტად ასეთივე სიტყვები შეიძლება გითხრან, უცებ ქამინგ-აუტით რომ გამოხვიდე! უცებ რომ გამოაცხადო, რომ ბოდიში და უკანალს არადანიშნულებისამებრ იყენებ – აუარება ხალხი გამოჩნდება, ვინც იტყვის: „ვაა რა მამაცი ხარ!“ „ძალიან ცოტას თუ შეუძლია ამის თქმა!“ და ჩატშიც მოგივა აუარება „ძალიან საყვარელი ხარ და მინდა ჩაგეხუტო!“..
… ამიტომ ვეუბნები საკუთარ თავს და ყველას, ვინც ჩემი თავის შემდეგ მიყვარს და ვაფასებ: ნუ მიაქცევ ყურადღებას ტრენდის პიკზე, წუთიერად აღფრთოვანებულთა ქება – დიდებას! შენი რეალური შესაძლებლობებით შექმნილი ნაკლები, მაგრამ სტაბილური ავტორიტეტი გერჩიოს!“
კომენტარები