“მოხდა ის, რომ ქრონიკულმა სმებმა სასტიკ დაავადებამდე მიმიყვანა… მადლობა ამერიკას, რომელმაც მიმკურნალა” – “ზუმბა”

მუ­სი­კო­სი ზაზა კო­რინ­თე­ლი (“ზუმ­ბა”) სა­ქარ­თვე­ლო­დან 2015 წელს წა­ვი­და. “ზუმ­ბამ” ემიგ­რა­ცი­ის­თვის ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბუ­ლი შტა­ტე­ბი აირ­ჩია და მას შემ­დეგ, კა­ლი­ფორ­ნი­ა­ში ცხოვ­რობს.

მუ­სი­კო­სი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ქვეყ­ნი­დან წას­ვლის მძი­მე პე­რი­ოდს იხ­სე­ნებს, როცა უმ­ძი­მეს და­ა­ვა­დე­ბას­თან ბრძო­ლა უწევ­და:

“ახა­ლი ჩა­მო­სუ­ლი ვარ და მე­გობ­რებ­მა დამ­პა­ტი­ჟეს სა­თევ­ზა­ოდ ოკე­ა­ნე­ზე. გა­ვე­დით კოხ­ტად მო­წყო­ბილ სა­ნა­პი­რო ყუ­რე­ზე კა­ლი­ფორ­ნი­ის ერთ პა­ტა­რა ქა­ლაქ სან­ტა კრუზ­ში.სუფ­თა, მშვი­დი, ლა­მა­ზი, მზი­ა­ნი დღე იყო.ოჯა­ხე­ბი, ბავ­შვე­ბი, შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბი, ძაღ­ლე­ბი, კა­ტე­ბი, თო­ლი­ე­ბი… სე­ირ­ნობ­დნენ, ვარ­ჯი­შობ­დნენ,დარ­ბოდ­ნენ, ის­ვე­ნებ­დნენ საყ­ვარ­ლად…ისა, ესა… და უცებ მო­მინ­და პა­პი­რო­ზის გა­ფუ­ი­ლე­ბა, მი­წია რეფ­ლექსმა და მო­თხოვ­ნი­ლე­ბამ. გა­მო­ვე­დი მო­სა­წე­ვად ამ სი­სუფ­თა­ვე­ში, ვე­ძებ ად­გილს, ვი­პო­ვე კუ­თხე ნაგ­ვის ყუთ­თან, დავ­დე­ქი, მო­ვუ­კი­დე, ღრმა სა­რი­ტუ­ა­ლო ნა­ფა­ზის­თვის ვემ­ზა­დე­ბი, უნდა გა­ვა­ფუ­ი­ლო და ჰოი სა­ოც­რე­ბავ… სას­წა­უ­ლად შემ­რცხვა მზის, ოკე­ა­ნის, სუფ­თა ჰა­ე­რის, ყვე­ლა­სი და ყვე­ლაფ­რის… მი­ვი­ხედ-მო­ვი­ხე­დე, სა­ერ­თოდ არა­ვინ მი­ყუ­რებ­და, ჩა­ვაქ­რე და ალ­ბათ სა­ბო­ლო­ოდ… ასე დამ­თავ­რდა ჩვე­ნი მრა­ვალ­წლი­ა­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა.

ეს ნი­კო­ტი­ნის სევ­და და ახლა ალ­კოჰოლ­ზეც გე­ტყვით. ძა­ლი­ან კარ­გი მეღ­ვი­ნე­ე­ბი მყავ­დნენ პაპა-ბა­ბუ­ე­ბი ორი­ვე მშობ­ლის მხრი­დან. ვაზ­თან და ღვი­ნოს­თან ერ­თად გა­ვი­ზარ­დე ბავ­შვო­ბი­დან ფაქ­ტობ­რი­ვად.ეს კულ­ტუ­რა ჩემი ცხოვ­რე­ბის ნა­წი­ლი იყო და არის დღემ­დე, მისი თან­მდე­ვი კონ­ცეფ­ცი­ით, ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბის თუ ხე­ლოვ­ნე­ბის ძა­ლი­ან მიმ­ზიდ­ვე­ლი და ფა­ქი­ზი ფორ­მე­ბით… მერე მოხ­და ის, რომ ნელ-ნელა შე­მოქ­მე­დე­ბით­მა აქ­ტი­უ­რო­ბებ­მა, ურ­თი­ერ­თო­ბებ­მა, კონ­ცერ­ტებ­მა, გას­ტრო­ლებ­მა, სა­ხალ­ხო ფეს­ტი­ვა­ლებ­მა, ექ­სპე­დი­ცი­ებ­მა, მოგ­ზა­უ­რო­ბებ­მა და შემ­დგომ უკვე ფსევ­დოტ­რა­დი­ცი­ულ­მა, სა­ვალ­დე­ბუ­ლო ქრო­ნი­კულ­მა სა­რი­ტუ­ა­ლო სმებ­მა ეს ყვე­ლა­ფე­რი სას­ტიკ და­ა­ვა­დე­ბამ­დე მი­იყ­ვა­ნა, რო­მელ­საც ალ­კოჰო­ლიზ­მი ეწო­დე­ბა. ამას თან ერ­თვო­და დეპ­რე­სი­ე­ბის, ნერ­ვო­ზე­ბის და სტრე­სუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბის მთე­ლი ბუ­კე­ტი, გა­მოწ­ვე­უ­ლი სა­ქარ­თვე­ლო­ში რუ­სე­თუ­მე ღრუ­ზი­ნე­ბის ხე­ლით კრემ­ლის ოკუ­პა­ცი­უ­რი პო­ლი­ტი­კის ყვე­ლა მი­მარ­თუ­ლე­ბით გა­აქ­ტი­უ­რე­ბით…

ეს ყვე­ლა­ფე­რი პირ­და­პირ, უშუ­ა­ლოდ და ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლად შე­მე­ხო, სა­კუ­თარ ქვე­ყა­ნა­ზე უზო­მოდ შეყ­ვა­რე­ბულ, სო­ცი­ა­ლუ­რად და შე­მოქ­მე­დე­ბი­თად აქ­ტი­ურ, იმ დრო­ის­თვის პო­პუ­ლა­რულ ხე­ლო­ვან ადა­მი­ანს… სრუ­ლი­ად გავ­ნად­გურ­დი ში­ნა­გა­ნად, მივ­ხვდი რომ პი­კია, აღ­სას­რუ­ლი დგე­ბა, ან თვი­თონ კრემ­ლი და მისი რუ­სე­თუ­მე კრი­მი­ნა­ლი ღრუ­ზი­ნე­ბი მო­მი­ღე­ბენ ბო­ლოს ჩემი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბის და აქ­ტი­უ­რი სა­მო­ქა­ლა­ქო პო­ზი­ცი­ე­ბის გამო ან უნდა მო­ვიკ­რი­ბო ბოლო ძა­ლე­ბი და გა­ვე­ცა­ლო რა­მე­ნა­ი­რად ამ ყვე­ლა­ფერს, ფი­ზი­კუ­რად სა­კუ­თა­რი თა­ვის, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი იდე­ე­ბის და მუ­სი­კის გა­და­სარ­ჩე­ნად…

მე ეს მე­ო­რე გზა ავირ­ჩიე… მად­ლო­ბა ღმერ­თს, რომ არ­სე­ბობ ამე­რი­კა, რო­მელ­მაც მო­მი­ა­რე, მიმ­კურ­ნა­ლე, გა­მო­მა­ჯან­მრთე­ლე, მი­შუ­შებ ია­რებს და ახა­ლი სი­ცო­ცხლის შან­სი მო­მე­ცი… რა კარ­გია მეც დრო­ზე მივ­ხვდი, რომ შენ­თან სჯობს… თუმ­ცა მა­ნამ­დე ევ­რო­პუ­ლი ემიგ­რა­ცი­ებ­გა­და­ტა­ნი­ლის და გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლის ფონ­ზე, სა­ერ­თოდ აღარ გან­ვი­ხი­ლავ­დი სა­ქარ­თვე­ლო­დან ისევ წას­ვლას, მჯე­რო­და, რომ სა­მუ­და­მოდ დავ­ფუძნ­დი ჩემს სამ­შობ­ლო­ში…მოკ­ლედ, აქ, ამე­რი­კა­ში სრუ­ლი­ად შეშ­ლი­ლი, დას­ტრე­სი­ლი და მო­რა­ლუ­რად გა­ნად­გუ­რე­ბუ­ლი ჩა­მო­ვე­დი, მაგ­რამ ჩემი ცხოვ­რე­ბის უმ­თავ­რეს მე­გო­ბარს, მის აღ­მა­ტე­ბუ­ლე­ბას, მუ­სი­კას არას­დროს მი­ვუ­ტო­ვე­ბი­ვარ…დიდი შან­სი იყო, რომ ამ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში მყოფს, ნარ­კო­ტი­კებ­ში მე­პო­ვა შვე­ბა, მაგ­რამ ეს ყო­ველ­თვის მე­ზი­ზღე­ბო­და ბავ­შვო­ბი­დან და ამი­ტო­მაც არას­დროს შევ­ხე­ბი­ვარ…ასე დამ­თავ­რდა ჩემი ცხოვ­რე­ბის ძა­ლი­ან დიდი ეტა­პი და გა­დავ­წყვი­ტე, რომ ვი­ცო­ცხლო ჯან­მრთე­ლად, აზ­რი­ა­ნად, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თად ნა­ყო­ფი­ე­რად. ვიყო მად­ლი­ე­რი, ვა­ღი­ა­რო და და­ვა­ფა­სო უკვე სა­კუ­თა­რი თა­ვიც და აქამ­დე გავ­ლი­ლი რთუ­ლი და ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო ცხოვ­რე­ბის გზაც…ამი­ტომ შევ­ცვა­ლე ყვე­ლა­ფე­რი და ვი­წყებ კი­დევ ერთხელ მთლი­ა­ნად თა­ვი­დან…

ამ­ჟა­მად გვერ­დით მუ­სი­კა, ნამ­დვი­ლი მე­გობ­რე­ბი, ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბე­ბის დამ­ცა­ვი კა­ნო­ნე­ბის ძლი­ე­რი სის­ტე­მა და თა­ვად USA მიდ­გა­ნან…ხელ­ში უდი­დე­სი გა­მოც­დი­ლე­ბა, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მი, ორი­გი­ნა­ლუ­რი მუ­სი­კა­ლუ­რი პრო­ექ­ტე­ბი, რწმე­ნა, წარ­მა­ტე­ბე­ბი, უკვე პა­ტარ-პა­ტა­რა გა­მარ­ჯვე­ბე­ბი და ახა­ლი გლო­ბა­ლუ­რი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ეტა­პის და­სა­წყი­სი მი­ჭი­რავს…

რაც მთა­ვა­რია, გული ისევ სიყ­ვა­რუ­ლით და სი­ცო­ცხლის სი­ხა­რუ­ლით მაქვს სავ­სე. არას­დროს დავ­ბოღ­მილ­ვარ, არ გავ­ბო­რო­ტე­ბულ­ვარ და არ მიც­დია ვინ­მეს­თვის, თუნ­დაც დამ­სა­ხუ­რე­ბუ­ლი, სა­მა­გი­ე­როს გა­დახ­და. ალ­ბათ, ეს არის ჩემი ზრდა-გან­ვი­თა­რე­ბის მთა­ვა­რი გა­სა­ღე­ბი და სა­ი­დუმ­ლო…თით­ქმის ყვე­ლა ფუჭი ურ­თი­ერ­თო­ბა, ენერ­გო ვამ­პი­რი და ილუ­ზია ჩა­მო­ვი­შო­რე, რო­მე­ლიც ხელს უშ­ლი­და ჩემს წინსვლას!!! (ესე­ნი უმ­თავ­რე­სი ფაქ­ტო­რე­ბია)უკვე ფი­ზი­კუ­რად და სუ­ლი­ე­რად ახალ სი­მაღ­ლე­ზე, სრუ­ლი­ად ვე­კუთ­ვნი სა­კუ­თარ თავს და მზად ვარ ახა­ლი და სა­ინ­ტე­რე­სო, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი თუ ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი გა­მოწ­ვე­ვე­ბის­თვის.მჯე­რა, რომ ამ გლო­ბა­ლუ­რი გად­მო­სა­ხე­დი­დან ქარ­თულ საქ­მე­საც ახლა უფრო მაგ­რად და წარ­მა­ტე­ბუ­ლად გა­ვა­კე­თებ…ეს პოს­ტი ეკუთ­ვნის ყვე­ლა ჩემს ახ­ლო­ბელ, გულ­შე­მატ­კი­ვარ, კე­თილ­მო­სურ­ნე და უბ­რა­ლოდ გან­ვი­თა­რე­ბის გზა­ზე შემ­დგარ ადა­მი­ანს, ვი­საც გუ­ლით ვუყ­ვარ­ვარ მო­ხა­რუ­ლი ვიქ­ნე­ბი თუ რამ გარ­გეთ ამ ყვე­ლაფ­რის გა­ზი­ა­რე­ბით.

კი­დევ ერთხელ უდი­დე­სი მად­ლო­ბა ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბულ შტა­ტებს, ადა­მი­ან­ზე და მის სი­კე­თე­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბულ, შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის და წარ­მა­ტე­ბე­ბის ქვე­ყა­ნას.” – წერს მუ­სი­კო­სი.