,,თუ დღეს ერთი ადამიანი მაინც ვიხსენით იმით, რომ შინ ვილოცეთ, რა უნდა იყოს ამაზე დიდი საქმე”

ჟურნალისტი ვახო სანაია სოციალურ ქსელში წერს:

,,განსაკუთრებული აღდგომაა. ვიტყოდი, მოქცევაა ერთგვარი. გათენდება და მივხვდებით, რომ ვისაც სწამს ღმერთი, მისთვის ის გულშია და არა სადმე სხვაგან. შენობაში – თუნდაც ტაძარში, ურემში, ჯიპში და ა.შ. სიყვარული ტაძრიდან კი არ მოაქვს ადამიანს მხოლოდ, არამედ თავად მიაქვს ტაძრებში. გათენდება და თანდათან უფრო მეტად დავფიქრდებით, რომ სხვა ადამიანების მოფრთხილებაზე დიდი ქრისტიანობა არ არსებობს. თუ დღეს ერთი ადამიანი მაინც ვიხსენით იმით, რომ შინ ვილოცეთ, რა უნდა იყოს ამაზე დიდი საქმე ?! ეკლესია და ქრისტიანობა მისაკუთრებული ვერ იქნება, რადგან ის ჩვენია, სადაც უნდა ვიყოთ – შინ თუ ტაძარში. რაღაც დიდი მოხდა – თითქოს ბურანიდან გამოვდივართ და ვიბრუნებთ ქრისტეს, რომელიც რატომღაც სხვებს ჩავაბარეთ. ვიბრუნებთ ტაძარს, რომლის წინამძღვარმა დღეს მრევლს უთხრა, რომ გაკოჭონ ადამიანი, რომელიც ღვთის სახლში შევიდა. მღვდელს ჰგონია, რომ ღვთის სახლი მისი საკუთრებაა. და სამართლიანად ჰგონია, რადგან, ბიუროკრატიული ენით ვიტყვი, ჩვენ გადავეცით სამართავად რწმენა. უნდა დავიბრუნოთ ის, რაც ჩვენ გვეკუთვნის. სიმბოლურია, რომ ეს ამბავი აღდგომას მოხდა. კიდევ უფრო სიმბოლურია, რომ ეს მაშინ მოხდა, როცა სიცოცხლე ვირუსის სახით მოსული სიკვდილის დამარცხებას ცდილობს და დაამარცხებს კიდეც. დარწმუნებული ვარ, ბევრი რამ შეიცვალა ერთ ღამეში – მომავალში ისე ვეღარ გაგრძელდება, როგორც აქამდე იყო. ვიღაცებმა ექსკლუზივი დაკარგეს ქრისტეზე. საოცრებაა ტაძარში წაუსვლელობით ტაძარში დაბრუნება.

ყველას გილოცავთ ბრწყინვალე აღდგომას – ვისაც გწამთ ღმერთის ან რამის მაინც გწამთ. და მათაც, ვისაც არაფრის გწამთ <3 თქვენც, ვინც ტაძრებში ხართ და შეიძლება, ჩემი ეს სიტყვები დიდად არ მოგეწონათ.”